Ιησούς: Έλληνας ή Εβραίος;

Μία μικρή έρευνα πάνω σε σημαντικές πληροφορίες για την καταγωγή του Ιησού Χριστού, τις οποίες βέβαια οι περισσότεροι θεολόγοι είτε δεν διδάσκουν είτε αντικαθιστούν με την ερμηνεία ενός «μεγαλοθεολόγου».
Ας ξεκινήσουμε με την ετυμολογία ορισμένων λέξεων:

- Στην Ομηρική Ελληνική, η λέξη μύρα σήμαινε θάλασσα. Όπως συνηθιζόταν σε εκείνες τις διαλέκτους (Αιολική, Δωρική) το «υ» μετατρεπόταν σε «α» (και αντίστροφα). Έτσι, ο επικρατέστερος όρος ήταν μάρα (ή μάρε, μέχρι σήμερα) από τον οποίο προήλθε το επίθετομυρία ή μαρία που σημαίνει θαλασσινή. Τελικά έγινε κύριο όνομα: Μαρία και ΟΧΙ Μαριάμ όπως όλοι θέλουν να νομίζουμε.

- Ο Χριστός, λόγω της Μαρίας, είχε καταγωγή από τη Γαλιλαία: Γα = Γη, λιλαίομαι = επιθυμώ. Άρα Γαλιλαία = επιθυμητή γη. Στη Γαλιλαία ζούσαν οι Έλληνες της Παλαιστίνης, όπου όλοι, ανεξαιρέτως θρησκείας, είχαν ελληνική παιδεία, νοοτροπία, ευσέβεια, ήθη και έθιμα.

- Το πιο σημαντικό! Το όνομα Ιησούς προέρχεται από την ελληνική λέξη ίασις ή ίησις(ιήσιμος, ιητήρ κτλ) και σημαίνει: «Αυτός που θεραπεύει, που δίνει ίαση».
Μα, θα μου πει κάποιος: «Εβραϊκό όνομα είναι! Δεν έχεις ακούσει που λένε Ιησούς του Ναυή;»
Ελληνικά: Ιησούς = θεραπευτής, ιητήρ
Εβραϊκά: Ο «Ιησούς του Ναυή» δεν λεγόταν Ιησούς, αλλά Γεχοσούα (Ο Γιαχβέ σώζει). Τώρα είναι άλλο θέμα το ότι θέλουν να ταυτίσουν τα δύο ονόματα δείχνοντας πόσο σημαντικοί είναι οι Εβραίοι.

Πάμε τώρα να δούμε, μέσα από το Ευαγγέλιο, πώς ξέρουμε ότι ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος...

- Ήταν Γαλιλαίος και συγκεκριμένα Ναζωραίος (από τη Ναζαρέτ) ή Ναζαρηνός όπως αναφέρεται (Μκ 1,24 / Μκ 14,67 / Μκ 16,6 / Λκ 4,34). Οι Εβραίοι περιφρονητικά τον αποκαλούσαν «Ναζωραίο» θέλοντας να δείξουν ότι είναι ένας ξένος.

- Ο ίδιος ο Χριστός αρνείται ότι είναι βασιλιάς των Ιουδαίων (Μτ 27,11 / Μκ 15,2 / Λκ 23,3 / Ιω 18,37)

- σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; (Είσαι εσύ ο βασιλιάς των Ιουδαίων;)
- σὺ λέγεις. (Εσύ το λες αυτό.)

Όμως, παρόλο που ο Χριστός δεν απαντούσε σε καμία ερώτηση, φαίνεται μία ίσως ειρωνική απάντηση προς τον Πιλάτο στην ίδια ερώτηση: «ἀφ᾿ ἑαυτοῦ σὺ τοῦτο λέγεις ἢ ἄλλοι σοι εἶπον περὶ ἐμοῦ;» (Ιω 18,34). Είναι όπως εμείς λέμε σήμερα: «Αυτά μόνος σου τα σκέφτεσαι ή σου τα λένε άλλοι;».

- Ο ίδιος ο Χριστός αρνείται τον θεό του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
Συγκεκριμένα, λέει: «καὶ Μωϋσῆς ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὡς λέγει Κύριον τὸν Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ. Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων.» (Λκ 20,37)

- Αμφισβητεί το ότι είναι υιός Δαυίδ (Μτ 22,45 / Μκ 12,37 / Λκ 20,44)

- Μέσα σε όλα τα ευαγγέλια, ο Χριστός ξεχωρίζει την εθνικότητά του από αυτή των Εβραίων, λέγοντας: Το γένος σας, οι πατέρες σας, ο νόμος σας, ο θεός σας, οι προφήτες σας, δείχνοντας έτσι ότι δεν είναι ομοεθνής τους.

- Ο Χριστός απαγόρευσε στους μαθητές του να ονομάζονται Ραβίνοι, δηλαδή Ιουδαίοι διδάσκαλοι: «μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός.» (Μτ 23,8)

- Ο Χριστός δεν έκανε περιτομή, όπως θέλουν να νομίζουμε, διότι ο Ιωσήφ, η Μαρία και ο Ιησούς έφυγαν αμέσως στην Αίγυπτο από τον φόβο για τον Ηρώδη.

- Ας μην ξεχνάμε και το γνωστό σημείο:

«ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.» (Ιω 8,44)

όπου ο Χριστός τούς λέει ότι είναι όλοι από τον πατέρα του διαβόλου. Δεν γίνεται λοιπόν, σύμφωνα με αυτό που λέει, να είναι αυτός ο Γιαχβέ, ο θεός των Εβραίων.

- Τέλος, ο Χριστός καταδικάστηκε από το Ρωμαϊκό Δικαστήριο, όχι από το εβραϊκό. Στο Ρωμαϊκό Δικαστήριο δικάζονταν μόνο οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες. Οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να τον σκοτώσουν και έτσι έπρεπε να βρουν κάτι άλλο για να τον κατηγορήσουν.

Όλα αυτά είναι ένα μικρό δείγμα για την καταγωγή του Χριστού που όμως μας βγάζει από το σκοτάδι στο οποίο μας κρατάνε τόσα χρόνια. Εμείς οφείλουμε να ξέρουμε την αλήθεια.
Όταν οι Ελληνες πήγαν να συναντήσουν τον  Ιησού Χριστό, Εκείνος είπε: «Eλήλυθεν η ώρα να δοξαστεί ο Υιος του Ανθρώπου»
γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς (Ιω 8,32)