Το Άγγιγμα του Διαστήματος..

Η Γη μας αποτελεί μια μικροσκοπική νησίδα μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Ένα μικρό γαλαζοπράσινο κόκκο άμμου εμβαπτισμένο μέσα στον κοσμικό ωκεανό. Μια μικρή όαση ζωής που πάλλεται στους ρυθμούς των κοσμικών παλιρροιών, όπως υποστηρίζουν οι εσωτερικές παραδόσεις του κόσμου οι οποίες μιλούν για τον άρρηκτο ιστό της ζωής και την εσωτερική συνάφεια των πάντων μέσα στο εκδηλωμένο σύμπαν. Και με αυτή την οπτική γωνία τα πάντα μέσα στο σύμπαν αλληλεπιδρούν συνθέτοντας έναν ζωντανό οργανισμό.

Ωστόσο στα μάτια του σύγχρονου ανθρώπου κάτι τέτοιο συχνά φαντάζει ανοησία. Ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνοντας μια έντονη αίσθηση μοναξιάς μέσα του, καθώς έχει αποκοπεί από τη φύση, προβάλλει τούτη τη μοναξιά προς τα έξω πιστεύοντας ότι και η ίδια η Γη είναι ένα νεκρό σώμα που περιφέρεται χωρίς λόγο μέσα στο Σύμπαν. Ένα σώμα που το μόνο είδος αλληλεπίδρασης που έχει με το σύμπαν είναι οι βαρυτικές δυνάμεις και οι τυχαίες συγκρούσεις με αστεροειδείς. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Ήδη οι ενδείξεις που η επιστήμη έχει στα χέρια της θα προβλημάτιζαν κάθε ειλικρινή και θαρραλέο επιστήμονα που δε διστάζει να αναθεωρήσει τις ιδέες του ανά πάσα στιγμή. Που δε διστάζει να έχει έναν ανοικτό νου που εξετάζει τα πάντα και δεν απορρίπτει αλήθειες μόνο και μόνο επειδή δε συμβαδίζουν με τις δικές του ιδέες.

Είναι γνωστό στην επιστήμη ότι το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί μέσω ηλεκτρο-χημικών διεργασιών και ότι τόσο ο εγκέφαλος όσο και το σύνολο του νευρικού συστήματος αποτελούν ένα πολύπλοκο δίκτυο μέσα στο οποίο διαρκώς κυκλοφορούν ηλεκτρικά σήματα. Η κυκλοφορία αυτών των ηλεκτρικών σημάτων εξασφαλίζει την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον του αλλά ταυτόχρονα είναι και απόρροια τούτης της αλληλεπίδρασης.

Όμως και μέσα στο σύμπαν, όπως μας διαβεβαιώνει η σύγχρονη αστρονομία, υπάρχουν ανάλογα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που το σαρώνουν απ’ άκρη σ’ άκρη. Αυτά τα σήματα μπορεί να είναι το ορατό φως, η υπεριώδης και η υπέρυθρη ακτινοβολία, τα ραδιοκύματα, τα μικροκύματα, οι ακτίνες Χ, οι ακτίνες γάμμα. Μέσω αυτών (που όλα τους είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαφορετικών συχνοτήτων) εργάζονται οι αστρονόμοι για να γνωρίσουν το Σύμπαν και να αλληλεπιδράσουν μαζί του. Ο εσωτεριστής όμως προχωρά ένα βήμα πιο πέρα και αναγνωρίζει αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που σαρώνουν το Σύμπαν ως τις ίδιες ποιότητες, ως τα ίδια ηλεκτρομαγνητικά σήματα που κυκλοφορούν και μέσα στο δικό του σώμα. Με αυτό τον τρόπο αποκαθιστά τη χαμένη συνειδησιακή ενότητα με τη φύση και γίνεται κοινωνός των ενεργειών που κυκλοφορούν σε αυτή. Ανοίγει τον εαυτό του όπως ένα σφουγγάρι μέσα στη θάλασσα το οποίο αφήνει τα ύδατά της να το διαπεράσουν και πάλλεται αρμονικά στους ρυθμούς τους.

Ήδη έχουν γίνει επιστημονικά αντιληπτές και έχουν καταγραφεί οι επιδράσεις του Ήλιου και της Σελήνης τόσο πάνω στον άνθρωπο, όσο πάνω και στην ίδια τη Γη στο σύνολό της. Είναι γνωστό πλέον ότι οι διάφορες φάσεις της Σελήνης επιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο πάνω στον άνθρωπο επηρεάζοντας τη διάθεσή του και τις σωματικές του αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι έχει παρατηρηθεί πως την ημέρα την πανσελήνου οι άνθρωποι καταναλώνουν περισσότερο φαγητό και ότι είναι πιο ευερέθιστοι από τις υπόλοιπες ημέρες του μήνα. Και με βάση αυτή τη γνώση στην Αμερική την ημέρα της πανσελήνου τα εστιατόρια ετοιμάζουν περισσότερο φαγητό και οι αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται σε αυξημένη επιφυλακή σε σχέση με τις υπόλοιπες ημέρες. Όμως έχει παρατηρηθεί πως η επίδραση τη Σελήνης επηρεάζει και την ανάπτυξη των φυτών και για του λόγου το αληθές μπορεί κάποιος να ανατρέξει στη σύγχρονή επιστημονική βιβλιογραφία και σε ποικίλες δημοσιεύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Επίσης είναι γνωστό το ότι ο Ήλιος επιδρά στη διάθεσή μας (σίγουρα η διάθεσή μας δεν είναι η ίδια μια ηλιόλουστη ημέρα και μια μέρα συννεφιασμένη). Επίσης έχει παρατηρηθεί το ότι η ψυχική μας διάθεση επηρεάζεται από τον κύκλο των ηλιακών κηλίδων αλλά και από τις ηλιακές εκρήξεις. ¶λλωστε οι ηλιακές εκρήξεις (που σχετίζονται άμεσα με την παρουσία των ηλιακών κηλίδων) επηρεάζουν το μαγνητικό πεδίο της Γης με εξαιρετικά έντονο τρόπο δημιουργώντας προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες αλλά και αύξηση της ψυχικής έντασης των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει δημιουργηθεί από τη NASA υπηρεσία πρόβλεψης «ηλιακού καιρού» της οποίας η δράση βοηθά στην ασφάλεια των αστροναυτών έτσι ώστε να μην είναι εκτεθειμένοι στην έντονη ακτινοβολία που υπάρχει στο διάστημα στη διάρκεια των ηλιακών εκρήξεων, αλλά και προειδοποιεί για τις επερχόμενες επιπτώσεις πάνω στη Γη.

Όμως τα πράγματα δε σταματούν εδώ. Εκτός από τις ηλεκρομαγνητικές δυνάμεις υπάρχουν και οι βαρυτικές που επίσης επιδρούν με τρόπους που ακόμη δεν είναι ακόμη γνωστοί στην επιστήμη. Αξίζει να σημειωθεί πως πρακτικά η βαρυτική δύναμη ανάμεσα σε δύο σώματα μπορεί να μειώνεται καθώς αυξάνεται η απόσταση αλλά ποτέ δεν μηδενίζεται. Πρόκειται για μια πανταχού παρούσα επιρροή που δομεί ένα άρρηκτο δίκτυο αλληλεπίδρασης σε κάθε περιοχή του Σύμπαντος. Τούτη την επιρροή περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο φυσικός Paul G. Hewitt στο βιβλίο του «Οι έννοιες της Φυσικής»: «…Αλλά όσο μεγάλη και αν είναι η απόσταση, η βαρυτική δύναμη της Γης ουδέποτε μηδενίζεται. Κι αν ακόμη μεταφερθείτε στα άκρα του Σύμπαντος, η βαρυτική δύναμη του σπιτιού σας θα σας ακολουθεί. Μπορεί να υπερκαλύπτεται από τις βαρυτικές επιδράσεις πιο κοντινών σωμάτων ή σωμάτων με μεγαλύτερες μάζες αλλά είναι μαζί σας. Η βαρυτική επίδραση κάθε σώματος, οσοδήποτε μικρού ή οσοδήποτε μακρινού, ασκείται μέσω του Διαστήματος. Δεν είναι όμορφο;» Στο ίδιο ακριβώς θέμα αναφερόταν ο Πώλ Ντιράκ (βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1993) όταν έλεγε με ποιητικό τρόπο: «Κόβεις ένα λουλούδι στη Γη και κινείς το πιο μακρινό αστέρι».

Επίσης τη στιγμή που διαβάζετε τούτο το κείμενο το σώμα σας το διαπερνούν δισεκατομμύρια στοιχειώδη σωμάτια μέσα σε κάθε δευτερόλεπτο. Πρόκειται για την περιβόητη κοσμική ακτινοβολία που σαρώνει το Σύμπαν και η οποία προέρχεται από τα γεγονότα (εκρήξεις, συγκρούσεις, ταλαντώσεις ή ότι άλλο) που λαμβάνουν χώρα σε διαπλανητικό, διαστρικό ή διαγαλαξιακό επίπεδο. Είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε ανοικτοί στις δυνάμεις και τις ενέργειες του Σύμπαντος.

Είναι ενδιαφέρον το ότι τα πανάρχαια χρόνια η αστρολογία έκανε λόγο για τις πλανητικές και αστρικές επιρροές που διεγείρουν συγκεκριμένες όψεις μέσα σε κάθε άνθρωπο, των οποίων η εγειρόμενη παρουσία γίνεται συνολικά αντιληπτή ως ο χαρακτήρας αυτού του ατόμου. Βέβαια η αστρολογία μέσα από την κατάχρηση και τη διαστρέβλωση του υφίσταται στις μέρες μας (μια ματιά σε πολλές στήλες ζωδίων σε περιοδικά και εφημερίδες, αλλά και στη συμπεριφορά πολλών εκπροσώπων της πείθει για αυτό) έχει τεθεί στο περιθώριο της επιστήμης και αντιμετωπίζεται ως μια καθαρή δεισιδαιμονία, ως δείκτης αφέλειας και ως ασχολία κάποιων γραφικών ή ψυχικά διαταραγμένων ατόμων.

Αλλά τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι καθώς η αστρολογία αποτελούσε κάποτε ένα σεβαστό τμήμα των αρχαίων Μυστηρίων. Οι επιρροές των άστρων και των πλανητών αποτελούσαν πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι των Μυστηρίων. Βέβαια στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν γίνεται αποδεκτό από την επιστήμη καθώς ο βασικός ισχυρισμός των αστρονόμων είναι ότι οι ηλεκτρομαγνητικές και οι βαρυτικές επιρροές των μακρινών άστρων και των πλανητών είναι εξαιρετικά ασθενείς πάνω στη Γη και ως εκ τούτου δεν μπορούν να έχουν μια άμεση και μετρήσιμη επίδραση όπως συμβαίνει με τον Ήλιο και τη Σελήνη.

Ωστόσο αναδύεται εδώ ένα εύλογο ερώτημα: είναι όλα θέμα ποσότητας τελικά ή μήπως παίζει ρόλο και η ποιότητα; Μήπως αρκεί ένα μικρό ποιοτικό ίχνος κάποιας ενέργειας για να επιφέρει ένα πολύ δραστικό αποτέλεσμα; Θα μπορούσε να συμβαίνει, για παράδειγμα, κάτι ανάλογο με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στα οποία αν και δεν περιέχονται χημικά ανιχνεύσιμες φαρμακευτικές ουσίες, ωστόσο υπάρχει η ποιοτική παρουσία αυτών των ουσιών η οποία και επιδρά θεραπευτικά. Εξάλλου δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το «φαινόμενο της πεταλούδας» στη θεωρία του Χάους, σύμφωνα με την οποία η ελαφριά αναταραχή στον αέρα που προκαλούν τα φτερά μια πεταλούδας, αν ενισχυθεί καθώς εξαπλώνεται, μπορεί να δώσει έναν τυφώνα σε κάποια άλλη περιοχή του κόσμου. Και επίσης καλό θα ήταν να θυμόμαστε και τις αντιλήψεις της κβαντικής φυσικής σύμφωνα με τις οποίες ο παρατηρητής και το αντικείμενο της παρατήρησης αλληλεπιδρούν μεταξύ τους συνθέτοντας μια ενότητα μέσα στην οποία δεν υφίστανται στεγανά. Έτσι αν όλα όσα αναφέρθηκαν εφαρμοστούν στο θέμα των πλανητικών και αστρικών επιρροών ίσως να διαφανεί ότι δεν είναι όλα θέμα ποσότητας. Οι συνειρμοί είναι εμφανείς.

Αλλά υπάρχει ένα ακόμη θέμα που αποτελεί ένα εκ των «ουκ άνευ» όλων των εσωτερικών παραδόσεων: ότι το εκδηλωμένο σύμπαν υφίσταται σε διάφορα επίπεδα ύπαρξης και ότι οι όποιες αλληλεπιδράσεις μπορούν να συμβαίνουν τόσο στο υλικό όσο και στα εσωτερικά επίπεδα ύπαρξης. Με αυτή την έννοια μπορεί να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό το γιατί μπορούν να υπάρχουν συμπαντικές επιρροές που να φαίνονται αμελητέες ποσότητες στο υλικό πεδίο αλλά να αποτελούν ισχυρότατα ενεργειακά ρεύματα στα εσωτερικά πεδία.

Για παράδειγμα η Ντιον Φόρτουν αναφέρει στο έργο της Κοσμικό Δόγμα ότι πολλές κοσμικές επιρροές σχετίζονται με την προσέγγιση κομητών στο ηλιακό μας σύστημα. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο Κοσμικό Δόγμα: «Η αστρολογία των κομητών έχει μελετηθεί ελάχιστα κι η ανθρωπότητα πρέπει να της αφιερώσει μεγαλύτερη προσοχή. Η καλύτερη μέθοδος υπολογισμού είναι μέσω της φασματοσκοπικής καταγραφής ενός κομήτη. Αυτή θα καταστήσει δυνατό να συναχτούν συμπεράσματα για τη χημική του σύσταση. Οι αναλογίες των στοιχείων του θα δώσουν την απαραίτητα ένδειξη της φύσης του, ιδιαίτερα όσον αφορά στην αναλογία των μετάλλων. Αυτά (τα μέταλλα) όταν αποδοθούν στις σωστές αντιστοιχίες τους, θα αποκαλύψουν το κλειδί του καλού και του κακού, τον καρπό του Δένδρου της Γνώσης. Έτσι μπορεί να φανεί πια όψη μεγαλώνει η δεδομένη επιρροή».

Αλλά και σε καθαρά υλικό επίπεδο διαρκώς εισέρχονται στη Γη μετέωρα από το διάστημα τα οποία συνήθως δεν γίνονται αντιληπτά λόγω του μικρού μεγέθους τους και λόγω του γεγονότος του ότι εξαερώνονται λόγο της τριβής τους με την ατμόσφαιρα. Οι βροχές διαττόντων αφορούν σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο. Αν όμως το μέγεθος αυτών των σωμάτων είναι κάπως μεγαλύτερο τότε μιλάμε για μετεωρίτες που τελικά κομμάτια τους κατορθώνουν να πέσουν πάνω στη Γη. Η παρουσία αυτών των μετεωριτών αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για τους επιστήμονες να τους μελετήσουν αλλά, σύμφωνα με τον Μορύα, ανοίγουν και νέες δυνατότητες εσωτερικής εξέλιξης. Ο Μορύα ισχυρίζεται ότι ο κραδασμός αυτών των μετεωριτών είναι ιδιαίτερα έντονος εσωτερικά και ότι οι μετεωρίτες δρουν ως ισχυροί ψυχικοί μαγνήτες που επιφέρουν συγκεκριμένες επιρροές στον πλανήτη οι οποίες δεν έχουν γίνει ακόμη αντιληπτές από την επιστήμη. Αναφέρεται μάλιστα στην περίπτωση του «Λίθου» που έχει έρθει από άλλο αστρικό σύστημα πάνω στη Γη και του οποίου οι κραδασμοί χρησιμοποιούνται από την Ιεραρχία για να επιτευχθεί συγκεκριμένο εξελικτικό έργο. Αυτός ο Λίθος θεωρείται ότι είναι το περίφημο Τσινταμάνι η μαύρη πέτρα που σχετίζεται με τη Σαμπάλα και την οποία λέγεται ότι μετέφερε ο Νίκολας Ρέιριχ όταν είχε επισκεφθεί τα Ιμαλάια.

Απ’ ότι φαίνεται τελικά το διάστημα αποτελεί ένα αχανές πεδίο μελέτης για την ανθρωπότητα και στους επόμενους αιώνες πολλά σημαντικά πράγματα έχουν να γίνουν και να ανακαλυφθούν σε αυτό. Όλο και περισσότερο διαφαίνεται μέσα από τις νέες επιστημονικές μελέτες και θεωρίες αλλά και από την διαστημική έρευνα ότι η Γη διατηρεί ανοικτά κανάλια επικοινωνίας με το Σύμπαν και ότι αλληλεπιδρά με αυτό. Και ίσως να είναι η συνειδητοποίηση αυτής της αλληλεπίδρασης που θα μας κάνει πιο υπεύθυνους και συνειδητούς ως εξελισσόμενες οντότητες, καθώς θα συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο ότι όχι μόνο δεχόμαστε επιρροές ως άνθρωποι και ανθρωπότητα αλλά και ότι εκπέμπουμε επιρροές μέσα στο Σύμπαν. Και ίσως έτσι νοιώσουμε τελικά τον δικό μας ενεργό εξελικτικό ρόλο. Το δικό μας άγγιγμα και προσφορά στα συμπαντικά δρώμενα.