Η Μεγάλη Έκρηξη

Η Μεγάλη Έκρηξη

Ήδη από τις αρχές του αιώνα μας είχε παρατηρηθεί ότι οι άλλοι γαλαξίες απομακρύνονται σταδιακά από το δικό μας ενισχύοντας τη θεωρία ότι, εφόσον οι γαλαξίες απομακρύνονται αμοιβαία (φυγή των γαλαξιών), το σύμπαν διαστέλλεται (Χαμπλ, 1929). Σ' ένα διαστελλόμενο σύμπαν, μπορεί κανείς να υποθέσει, ακολουθώντας αντίστροφα τη διαστολή του προς το παρελθόν, πως σε κάποια πολύ απομακρυσμένη χρονικά εποχή όλοι οι γαλαξίες ήταν συμπιεσμένοι μεταξύ τους σχηματίζοντας μια μάζα τεράστιας πυκνότητας και θερμοκρασίας. Ολόκληρο το σύμπαν, το σύνολο δηλαδή της ύλης και ενέργειας που αυτό περιέχει, ήταν συγκεντρωμένο σε μια περιοχή - σημείο με απειροελάχιστο όγκο (ιδιάζον σημείο).

Σύμφωνα με τις σύγχρονες κοσμολογικές αντιλήψεις, κάποια στιγμή, την οποία οι αστρονόμοι θεωρούν την αρχή του χρόνου και θέτουν t=0, πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια και για κάποιο άγνωστο λόγο, στο ιδιάζον αυτό σημείο συνέβη μια "παγκόσμια έκρηξη", ένα φαινόμενο δημιουργίας, που προκάλεσε το ξεκίνημα της διαστολής του σύμπαντος. Η έκρηξη αυτή αναφέρεται ως η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) και οριοθετεί το ξεκίνημα του χρόνου και ίσως τη δημιουργία του χώρου. Το Big Bang τοποθετείται χρονικά μεταξύ 13 και 20 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αριθμός που αντιστοιχεί στη θεωρούμενη ηλικία του σύμπαντος.
"Στα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη γεννιούνται η ενέργεια, όλα τα σωματίδια της ύλης και οι δυνάμεις που ξέρουμε σήμερα. Φωτόνια, ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια και νετρίνο γεμίζουν το χώρο που γεννιέται μαζί τους, σηματοδοτώντας και την έναρξη του χρόνου. Κοντά στα σωματίδια αυτά περιφέρονται νετρόνια και πρωτόνια. Δεκαπέντε λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη με τη θερμοκρασία να είναι δισεκατομμύρια βαθμοί Κελσίου, τα πρωτόνια και τα νετρόνια κινούμενα με πολύ μεγάλες ταχύτητες συγκρούονται τυχαία μεταξύ τους. Έτσι μειώνεται η ενέργειά τους, συνενώνονται και σχηματίζουν πυρήνες στοιχείων, όπως είναι το ήλιον, το υδρογόνο και το δευτέριο. Πολύ αργότερα - μιλάμε ίσως για 500-700.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη - οι πυρήνες αυτοί δεσμεύουν σε τροχιές γύρω τους ηλεκτρόνια και δημιουργούνται τα άτομα των πρώτων απλών στοιχείων, όπως του υδρογόνου και του ηλίου...
... Όσο η θερμοκρασία συνεχίζει να πέφτει, η βαρύτητα συμπυκνώνει την ύλη σε μεγαλύτερα συσσωματώματα και σιγά-σιγά δημιουργούνται οι γαλαξίες. Τα κβάζαρς, αυτά τα μικροσκοπικά και εντυπωσιακά λαμπρά σημεία, που είναι τα πιο μακρινά αντικείμενα που φαίνονται μέσα στο σύμπαν, θεωρούνται τέτοιοι πρωτογαλαξίες. Παραπέρα συμπύκνωση της ύλης των γαλαξιών δημιουργεί τα άστρα. Με θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που συμβαίνουν σ' αυτά γίνεται σύντηξη πυρήνων υδρογόνου και δημιουργούνται πυρήνες και άλλων στοιχείων. Έτσι τα αστέρια εμπλουτίζονται με καινούργια υλικά. Από τότε άστρα γεννιούνται και πεθαίνουν συνεχώς. Περίπου δέκα δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη γεννιέται ο Ήλιος. Το άστρο μας είναι λοιπόν ένας "νέος", ηλικίας μόλις 5 δισεκατομμυρίων ετών!"