Λίγοι υπηρετούν την Αλήθεια γιατί λίγοι έχουν τη θέληση και λιγότεροι τη δύναμη για να είναι δίκαιοι

-"Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι." -
-"Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται"
- "Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!"

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τρίτη 16 Απριλίου 2019

ΑΚΟΥ EΛΛΗΝΑ ΣΟΥ ΕΧΩ ΝΕΑ ,ΑΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ !!

Με κάνεις να ασφυκτιώ τόσο πολύ, ώστε είπα να μοιραστώ μαζί σου τις σκέψεις μου. Δεν τρέφω καμιά ελπίδα ότι θα τις διαβάσεις ή ότι θα διορθωθείς ή ότι θα σκιρτήσει μέσα στο αδρανοποιημένο νοητικό σου σύστημα μια ικμάδα αντίδρασης,
Όμως θα προσπαθήσω, Θα σου απευθύνω το λόγο σε πρώτο πρόσωπο, γιατί σε γνωρίζω θαρρώ καλά, ζω μαζί σου βλέπεις,Από πού θα ’θελες να ξεκινήσουμε Ελληνά; Από το μακρινό παρελθόν, το πρόσφατο ή το παρόν;Συνήθισες τόσο στη σκλαβιά που έγινες εχθρός της ελευθερίας. Η αγαπημένη σου παροιμία είναι το «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη». Γι’αυτό λοιπόν, ζεις στον αιώνιο χειμώνα σου ξορκίζοντας τους κούκους. «Εγώ θα βγάλω το φίδι από τη τρύπα;», λες και ξαναλές. Και τώρα ήρθε το φίδι στη δική σου τρύπα.
Φυτοζωείς με σκυμμένο το κεφάλι σου, κρυμμένος μες την τρύπα σου, βολεμένος στα ψίχουλα που σου πετάν, ζητιάνος και ικέτης, άβουλο και πειθαρχημένο πιόνι, χειροκροτητής της ίδιας μόνιμης παράστασης που’χει κομπάρσο εσένα,έφραξαν τα όνειρά σου!!!Σε θυμάμαι να κυματίζεις πλαστικά σημαιάκια, στο πέρασμα των καιρών η πράσινη σημαία σου έγινε μπλε, μετά τη ξαναβούτηξες στη πράσινη μπογιά, πάλι ξανά στη θαλασσιά έως ότου αποφάσισες ότι ήρθε η στιγμή να αισθανθείς αριστερός, τρομάρα σου, και περήφανα ψήφισες την ελπίδα. Μια ελπίδα που εσύ πρώτος έχεις φροντίσει με το δικό σου βίο να σβήσεις.
Ελληνά, μη βιάζεσαι, δεν τελείωσα. Στο χώμα που πατάς χύθηκε ποτάμι αίματος από ανθρώπους διαφορετικής πάστας από τη δική σου. Κάθε ανάσα που παίρνεις οφείλεται σε αγώνες άλλων που δεν τους φτάνεις ούτε στο χιλιοστό του ίσκιου τους ακόμα και αν εκείνοι είναι ξαπλωμένοι και εσύ όρθιος.
Τελικά ξέρεις κάτι ελληνά;
Πολλά χρόνια πίστευα ότι θα αλλάξεις. Δεν είναι ότι απογοητεύτηκα. Είναι ότι προσπάθησα πολύ μαζί με πολλούς ακόμα ανθρώπους να σου δείξω μια άλλη λύση, μα πρέπει να το πάρω απόφαση ότι δεν θέλεις. Δεν είναι ότι δεν μπορείς. Είναι ότι δεν θέλεις.
Ξέρω τι σκέφτεσαι ελληνα.ότι εγώ είμαι ενας αθεράπευτα ρομαντικος βλαμμένος που θα πεθάνω στη ψάθα ρισκάροντας τα πάντα, ενώ εσύ θα είσαι στο απυρόβλητο. Αφού μπορείς και κοιμάσαι ήσυχα, να’σαι καλά.
Κράτα πάντως ελληνά στο μυαλό σου τουτα τα λόγια τα τελευταια ....
«Δεν φτάνει που είμαστε μια χούφτα που πολεμάμε τη προστυχιά, μας ασκούν και κριτική όσοι βρίσκονται στο καναπέ»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου