Εκει που διαχωρίζεις ...θυμήσου να ενώνεις..

Το συναίσθημα της χωριστικοτητας...
Του διαχωρισμού ...της έριδας πάντα θα βρίσκει τρόπο να εκδηλώνεται όταν του δωσεις χώρο να αναπτυχθεί ακομη και υποσυνείδητα μέσω του καταπιεσμένου και μεταμορφωμένου θυμού ..αλλά και συνειδητά εκει που ανεβαίνουν οι παλμοί στο φυσικό σου φορέα και βλεπεις το σώμα σου να αντιδρά ...

Αναπτύσσεται Από το ατομικό επίπεδο-πιο μικρή σφαίρα - μέχρι το μεγαλύτερο σύνολο ανθρώπων-μεγαλύτερη σφαίρα- που ενώνεται υπο το πρισμα μιας κοινής ίδεας η οποία ομως λειτουργεί εριστικα ως προς ένα αλλο αντίστοιχο σύνολο..

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός, αντλώντας το από τη μυθολογία-ότι ένα από τα παιδιά της Έριδος ήταν η Λήθη ...

Ερεθίσματα δεχόμαστε καθημερινά
Το θέμα είναι να μην αφήνουνε την έριδα και κατ επέκταση το σπορο της λήθης να μας απομακρύνει από την αληθινή μας φύση .