Λίγοι υπηρετούν την Αλήθεια γιατί λίγοι έχουν τη θέληση και λιγότεροι τη δύναμη για να είναι δίκαιοι

-"Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι." -
-"Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται"
- "Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!"

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

Όλοι μαζί για να “σώσουν” την Πατρίδα…Η νοοτροπία του Ελεύθερου και του Δούλου..

Οποιος τους ... ΕΝΩΣΕΙ όλους αυτούς θα ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΙΣΩ !!! ΑΛΛΑ ... ΠΟΙΟΣ ...;;;!!! ΠΑΛΙ ΘΑ ... ΦΑΓΩΘΟΥΜΕ ... ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ...!!!Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Πασοκίζει κι άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ…


Η μεγάλη απάτη: Το χρέος μετά από 8 χρόνια Μνημονίων κι ένα PSI είναι 33,35 δισ. μεγαλύτερο από του Μαρτίου του 2010!


Στο απίστευτο μετά από τρία Μνημόνια κι ένα PSI ποσό των 345,379 δισ. ευρώ ανήλθε το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2018 έναντι 343,740 δισ. ευρώ στις 31 Μαρτίου. Αυτό προκύπτει από τα τριμηνιαία στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για την πορεία εξέλιξης του δημοσίου χρέους.
Τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου (πριν την έλευση της τελευταίας δόσης των 15 δισ. ευρώ από τον ESM) είχαν διαμορφωθεί σε 13,082 δισ. ευρώ έναντι 12,328 δισ. ευρώ στις 31 Μαρτίου.
Η σύνθεση του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης αποτελείται από ομόλογα και βραχυπρόθεσμους τίτλους ύψους 68,138 δισ. ευρώ και από δάνεια ύψους 277,240 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 23,450 δισ. ευρώ είναι βραχυπρόθεσμα δάνεια με τη μορφή ρέπος.
Οπως έγραφε το pronews.gr στις στις 31 Μαρτίου 2010 το χρέος ήταν 310,384 δισ. ευρώ και τότε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου ήταν 7,159 δις ευρώ και οι εγγυήσεις που είχαν παρασχεθεί από το δημόσιο στα 25,408 δισ. ευρώ.
Χρωστούσαμε δηλαδή, δύο μήνες πριν μπούμε στο Μνημόνιο 33,35 δισ. ευρώ λιγότερα από αυτά που χρωστάμε τώρα! Είναι ή δεν είναι η μεγαλύτερη απάτη και το μεγαλύτερο έγκλημα στην νεώτερη ελληνική ιστορία;
Ολα αυτά μετά από τρία Μνημόνια κι ένα «κούρεμα» ομολόγων (PSI) που αποτελείωσε την ελληνική οικονομία το 2012.
Το σημερινό του χρέους οφείλεται σε δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πληρωμή από τον ESM της δόσης των 5,5 δισ. του δανείου του Τρίτου Μνημονίου ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της τρίτης αξιολόγησης.
Ο δεύτερος είναι η αύξηση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού μέσω επαναγοράς έντοκων γραμματίων (repos). Σκοπός της κυβέρνησης είναι να σχηματίσει ταμειακά διαθέσιμα που θα πλησιάζουν τα 20 δισ. (το περιβόητο «μαξιλάρι») ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορεί να δανειστεί με χαμηλότερα επιτόκια από τις αγορές, όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018.
Η πολιτική αυτή για το χρέος είναι παράλογη, αντιαναπτυξιακή και επικίνδυνη. Η Ελλάδα δανείζεται για να συσσωρεύει τεράστια ποσά ανενεργού χρήματος τη στιγμή που οι συνολικές επενδύσεις μετά βίας ξεπέρασαν τα 22 δισ. και οι δημόσιες ήταν λίγο μεγαλύτερες από 8 δισ. το 2017.
Το κενό των επενδύσεων σε σχέση με το 2007-8 ήταν γιγαντιαίο, της τάξης των 40 δισ. Η χώρα μας, αντί να επείγεται να επενδύσει οποιαδήποτε διαθέσιμα υπάρχουν, δανείζεται για να δημιουργεί αποθεματικά.
Τα επιτόκια με τα οποία η κυβέρνηση θα μπορέσει να δανειστεί στις ανοιχτές αγορές μετά τον Αύγουστο θα κυμανθούν στην καλύτερη περίπτωση κοντά στο 3%.
Δεν μπορούν να θεωρηθούν χαμηλά, όταν η Πορτογαλία δανείζεται αυτή τη στιγμή με επιτόκιο κάτω από 0,6%. Επιπλέον, το κάθε νέο ευρώ που θα δανειζόμαστε θα αντιστοιχεί στο «μαξιλάρι», για το οποίο φυσικά θα έχουμε ήδη δανειστεί 20 δισ.
Στην πράξη θα πρόκειται περί διπλού δανεισμού με τεράστιο καθαρό κόστος για τη χώρα μας, ίσως και πάνω από 500 εκ. ευρώ ετησίως.
Μα απλά λόγια, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει τη λεγόμενη «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια και να την εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά και πολιτικά, δεν διστάζει να εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος με μεγάλο ετήσιο κόστος, αλλά και με πολλούς κινδύνους μεσοπρόθεσμα.
Οι δανειστές, από της πλευρά τους, προκειμένου να νίψουν τας χείρας τους, δεν διστάζουν να φορτώσουν μια βαρύτατα τραυματισμένη οικονομία με ένα ακόμη βάρος.

Επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες: Οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν ότι βρίσκονται πίσω από τη συμφωνία των Πρεσπών για να πλήξουν τη Ρωσία

Για πρώτη φορά αξιωματούχος των ΗΠΑ παραδέχεται ανοικτά ότι η συμφωνία εκχώρησης της Μακεδονίας έγινε κάτω από δικές τους πιέσεις για να «στριμώξουν» τη Ρωσία στα Βαλκάνια.
Ο αναπληρωτής βοηθός Γραμματέα των ΗΠΑ για την Ευρώπη και την Ευρασία, Γουές Μίτσελ και πρόεδρος της ομάδας για τη ρωσική επιρροή, κατά τη χθεσινή ακρόαση ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας η οποία είχε θέμα την «Αμερικανική στρατηγική ενάντια στη Ρωσία» επιδόθηκε σε ένα αντι-ρωισικό παραλήρημα στο οποίο μεταξύ άλλων έκανε ευθεία αναφορά για χρήση όπλων εναντίων της Ρωσίας ενώ την κατηγόρησε για «ψυχολογικές επιχειρήσεις σε βάρος πολιτών».

Η νοοτροπία του Ελεύθερου και του Δούλου

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα πει ελεύθερος και τι δούλος;
Ελεύθερος είναι εκείνος που κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει και όπου θέλει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνει ανοησίες και απρέπειες, διότι δεν θα είναι δούλος παθών και κακών συνηθειών.
Ο Ελεύθερος δουλεύει όσο θέλει και όπου θέλει και όποτε θέλει και βέβαια όσο απαιτούν οι ανάγκες που ο ίδιος ορίζει για τον εαυτό του (αφήνω απ΄ έξω τα προβλήματα υγείας).
Ο Δούλος, είναι αυτός που δεν κάνει ότι θέλει, ούτε όποτε το θέλει, ούτε όπου θέλει και ως εκ τούτου φέρεται ανόητα ωθούμενος από τα αμέτρητα κόμπλεξ που του επιβάλουν τα δεσμά της δουλείας του.
Ο Δούλος δεν δουλεύει όπου θέλει, αλλά όπου τον προσλάβουν, ούτε όσο θέλει, αλλά όσο λέει η σύμβαση εργασίας, ούτε όποτε θέλει, αλλά όσο λέει το ωράριο που ο εργοδότης του δήλωσε στην επιθεώρηση εργασίας, ή θα μπορούσατε να την ονομάσετε επιθεώρηση δουλειάς, ή δουλείας.
Τι ορίζει το αίσθημα δουλείας ή ελευθερίας στην καθημερινότητά μας???
Πολλά, αλλά επειδή η κουβέντα που κάνουμε είναι θεωρητική, το πιο βασικό που ορίζει την αίσθηση του βαθμού της ελευθερίας μας είναι η δουλειά που κάνουμε.
Όταν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας, έχεις την αίσθηση, ή τουλάχιστον την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Λέω ψευδαίσθηση, διότι όταν οι φόροι που πληρώνεις στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορούν να φθάσουν το 111%, δηλαδή 11% περισσότερα από όσα βγάζεις, τότε πράγματι είσαι στα λόγια μόνο ελεύθερος.
Όταν είσαι υπάλληλος, εκτός από το κράτος νταβατζή, έχεις και το αφεντικό, που ορίζει το που δουλεύεις, το τι κάνεις και το που το κάνεις, πράγμα λογικό, αφού αυτός είναι υπεύθυνος για την επιχείρησή του και ενορχηστρώνει την ορχήστρα, μικρή ή μεγάλη. Αυτό, σύμφωνα και με το σκεπτικό της αριστεράς και της «προόδου”, επιβάλει συνήθως, οκτώ ώρες εργασίας, οκτώ ώρες ξεκούρασης, οκτώ ώρες ύπνου (κομμουνιστικό μανιφέστο για ρομποτάκια). Η αίσθηση του καταναγκασμού, είναι εδώ κατά πολύ αυξημένη, διότι αν ένας υπάλληλος δουλεύει για παράδειγμα 10.00-18.00, δεν μπορεί να φύγει από τη δουλειά του για καφέ για δύο ώρες και να πάει μετά 18.00 να την ολοκληρώσει μέχρι τις 20.00, διότι η επιθεώρηση δουλείας (εργασίας), μπορεί σε τυχόν έλεγχο να τον βρει να δουλεύει εκτός ωραρίου και τότε να βγάλει όλα τα κόμπλεξ του νεομαρξισμού.
Όταν δουλεύεις 8 ώρες τη μέρα και σου απαγορεύεται να δουλέψεις 14 και όταν παίρνεις το μισθό που ορίζει το κράτος και όχι όσο εσύ διαπραγματεύεσαι και όταν το «αφεντικό” (εργοδότης) πληρώνει για σένα τις ασφαλιστικές σου εισφορές, διότι το κράτος δεν σε εμπιστεύεται να πάρεις τα λεφτά και να τις πληρώσεις εσύ, τότε δεν είσαι απλά άτομο περιορισμένης ευθύνης αλλά υποσυνείδητα και ενσυνείδητα, άτομο περιορισμένης ελευθερίας.
Πάμε στους ανέργους. Στις μέρες μας έχουμε ένα νέο είδος ανέργων. Τους… επαγγελματίες άνεργους. Μακροχρόνια άνεργοι, που ανά διετία προσλαμβάνονται στο δημόσιο, με σύμβαση ορισμένου χρόνου και μετά απολύονται περιμένοντας «δουλικά” να τους ξαναπροσλάβουν και παίρνουν την μεγάλη ανακάλυψη, το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα”, κάτι σαν ένα προωθημένο επίδομα ανεργίας.
Προσέξτε την ύβρη και την προστυχιά που κρύβουν οι λέξεις. Επίδομα ανεργίας. Δηλαδή σε επιδοτεί το κράτος, σου δίνει βοήθημα, για να μην δουλεύεις. Για να κάθεσαι και να εξαρτάσαι από αυτό και να είσαι ο απόλυτος δούλος. Με τη σάπια νοοτροπία της δουλικότητας να ποτίζει το μεδούλι σου, για να είσαι ο απόλυτος ζήτουλας.
Αριστερά και πρόοδος. Αυτή προώθησε τη νοοτροπία του να κάθεσαι και να παίρνεις πέντε ψίχουλα για να ζεις βυθισμένος στα απύθμενα κόμπλεξ της ανέχειας, ώστε όταν χρειάζεται να σε ωθεί εναντίον εκείνων, που σαν ελεύθεροι επαγγελματίες πέτυχαν έστω και κάτι στον κόσμο της ύλης και να σε βάζει να τους καταστρέφεις από ζήλια και φθόνο, κάνοντάς σε ακόμη μεγαλύτερο δούλο των παθών σου.
Ξαναγυρίζουμε τώρα σε αυτό που αρχικά είπαμε περί εκείνου του πράγματος που ορίζει την αίσθηση ή έστω την ψευδαίσθηση, του κατά πόσο είμαστε ελεύθεροι στον ψεύτικο κόσμο που ζούμε. Η δουλειά που κάνουμε.
Αν καταργούσαμε τα αφεντικά, όπως λέει η αριστερά, τότε σκεφτείτε τι θα γινότανε; Δεν θα υπήρχαν αφεντικά επιχειρηματίες, οπότε όλες οι επιχειρήσεις θα ανήκαν στο κράτος και θα υπήρχαν μόνο κρατικοί δούλοι που θα δούλευαν σε αυτές.
Αντί να καταργήσουμε λοιπόν τα αφεντικά, γιατί δεν καταργούμε τους δούλους;;;;;;;;;
Γιατί δεν καταργούμε τους υπαλλήλους;;;;
Όλοι οι εργαζόμενοι να γίνουν συνεργαζόμενοι, να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, να είναι ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥΣ, συνεργάτες που δεν θα τους ασφαλίζει το αφεντικό αλλά θα ασφαλίζονται όπου και όπως θέλουν αυτοί. Τέρμα τα ωράρια, το ΙΚΑ η επιθεώρηση εργασίας κτλ.
Για παράδειγμα, ο ηλεκτρολόγος που έρχεται στο σπίτι σας για να διορθώσει μία βλάβη, έρχεται όταν σας βολεύει και τους δύο, συμφωνείτε το αντίτιμο και αν η δουλειά του είναι καλή τον ξαναφωνάζετε όταν χρειαστεί.
Το ίδιο αλλά σε καθημερινή βάση μπορεί να γίνει και σε όποια δουλειά δουλεύετε. Να μην είστε δούλοι, υπάλληλοι, αλλά ελεύθεροι επαγγελματίες που θα προσφέρετε τις υπηρεσίες σας και θα παίρνετε τα λεφτά που θα έχετε συμφωνήσει, όποτε τα έχετε συμφωνήσει κάνοντας την δουλειά που θα έχετε συμφωνήσει, χωρίς ωράρια, εφόσον δεν απαιτείται.
Το όλο σύστημα με τις προσλήψεις και τα ωράρια και τα δήθεν εργασιακά δικαιώματα, αποτελεί την μεγαλύτερη ρουφιανιά που επινοήθηκε ποτέ, για να έχουν οι άνθρωποι την αίσθηση της δουλείας και της υποταγής, με όλα τα επακόλουθα κόμπλεξ που τους κάνουν απόλυτα ελεγχόμενους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Όταν είσαι υπάλληλος κάπου, σε ρωτάνε σε ποιόν δουλεύεις.
Όταν είναι ελεύθερος επαγγελματίας σε ρωτάνε με ποιόν δουλεύεις.
Πίσω από τις απλές λέξεις, κρύβονται τεράστιες δυνάμεις επιβολής τοξικής νοοτροπίας.
Θυμίζω τι είπε η Καφαντάρη, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκπομπή στο κανάλι ΚΟΝΤΡΑ. «Είμαι αφεντικό του εαυτού μου τέλος”.
Η Αριστερά θέλει όλους τους ανθρώπους ανέργους, για να τους ταΐζει με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα (επίδομα).
Ο Τσίπρας μοιράζει σε τέτοια επιδόματα κάπου 700 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Ο Μητσοτάκης που υποτίθεται είναι δεξιός, υποσχέθηκε ότι θα μοιράζει 1.000 εκατομμύρια (ένα δις), κάθε χρόνο. Κανείς δεν σκέφτηκε, γιατί να μην επιδοτούν με τα 300 ευρώ το μήνα, το μισθό για να δουλεύουν κάπου αυτοί που κάθονται και πληρώνονται;;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου