Η ΟΛΥΜΠΙΑΣ γεννήθηκε το 373 π.Χ στην Πασσαρώνα, αρχαία πόλη της Ηπείρου.
Όταν ήταν 11 χρόνων πέθανε ο πατέρας της και τον θρόνο πήρε ο θείος της, Αρρύβας, ο οποίος παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη αδελφή της, 16 ετών τότε Τρωάδα. .
Υπηρέτησε στο ΜΑΝΤΕΙΟ της ΔΩΔΩΝΗΣ, ενώ είχε ήδη μυηθεί στα ΒΑΚΧΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
Ήτο ιέρεια των ΚΑΒΕΙΡΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ της Σαμοθράκης.
Υπηρέτησε στο ΜΑΝΤΕΙΟ της ΔΩΔΩΝΗΣ, ενώ είχε ήδη μυηθεί στα ΒΑΚΧΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.
Ήτο ιέρεια των ΚΑΒΕΙΡΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ της Σαμοθράκης.
Κάτω από τη ματιά της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΘΕΑΣ, η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ διδάχθηκε τα μυστικά των ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΕΩΝ στη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ.
Αυτό υπήρξε αρκετό, ώστε με τον ερχομό της στην ΑΜΦΙΠΟΛΗ,να κηρύξει την πόλη, χώρο της ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΕΩΝ.
Αργότερα, ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β΄ μυήθηκε στα μυστήρια της ΣΑΜΟΘΡΑΚΗς, όπου γνώρισε και ερωτεύτηκε την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, η οποία του χάρισε το πιο χαρισματικό παιδί του, τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
Αργότερα, ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β΄ μυήθηκε στα μυστήρια της ΣΑΜΟΘΡΑΚΗς, όπου γνώρισε και ερωτεύτηκε την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, η οποία του χάρισε το πιο χαρισματικό παιδί του, τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.
Έζησε ως σύζυγος του ΦΙΛΙΠΠΟΥ Β´ στην ΠΕΛΛΑ και στις ΑΙΓΕΣ (σημερινή Βεργίνα).
Το όνομα της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν ΠΟΛΥΞΕΝΗ όταν ήταν παιδί, ΜΥΡΤΑΛΗ όταν παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ και ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ.
Το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση,ύστερα από την νίκη του ΦΙΛΙΠΠΟΥ στους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ του 356 π.Χ. Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του ΦΙΛΙΠΠΟΥ και μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων. Έζησε μαζί του είκοσι χρόνια (375 π.Χ.-337 π.Χ.). Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ, βέβαια, σύμφωνα με τα κρατούντα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της τελευταίας, της Κλεοπάτρας. Όταν Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ μπήκε στη Μακεδονική αυλή, βρήκε από αυτές τη Φίλιννα με το γιο της, Αριδαίο, και τη θυγατέρα της Αυδάτας, Κυνάνη.
Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις Μακεδόνισσες αρχόντισσες.
Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ επίσης αναφέρει ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια:
Το όνομα της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν ΠΟΛΥΞΕΝΗ όταν ήταν παιδί, ΜΥΡΤΑΛΗ όταν παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ και ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ.
Το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση,ύστερα από την νίκη του ΦΙΛΙΠΠΟΥ στους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ του 356 π.Χ. Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του ΦΙΛΙΠΠΟΥ και μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων. Έζησε μαζί του είκοσι χρόνια (375 π.Χ.-337 π.Χ.). Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ, βέβαια, σύμφωνα με τα κρατούντα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της τελευταίας, της Κλεοπάτρας. Όταν Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ μπήκε στη Μακεδονική αυλή, βρήκε από αυτές τη Φίλιννα με το γιο της, Αριδαίο, και τη θυγατέρα της Αυδάτας, Κυνάνη.
Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις Μακεδόνισσες αρχόντισσες.
Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ επίσης αναφέρει ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια:
«Η Ολυμπιάδα έφερε στους βακχικούς θιάσους μεγάλα φίδια εξημερωμένα, τα οποία πολλές φορές έβγαιναν από τον κισσό και από τα κρυμμένα κάνιστρα, και καθώς τυλίγονταν γύρω από τις ράβδους των γυναικών και τα στεφάνια, τρόμαζαν τους άνδρες». (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 2.9.6)
Λέγεται μάλιστα ότι λίγο πριν από τη γέννηση του Αλεξάνδρου ο Φίλιππος είχε δει ένα φίδι να περιβάλλει την κοιμωμένη Ολυμπιάδα.
Αργότερα, λέγεται ότι η ίδια ομολόγησε στο σύζυγό της ότι ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του ίδιου του Δία, κι ότι ο ίδιος ο Φίλιππος τη χώρισε και την έστειλε στην Ήπειρο κατηγορώντας τη για μοιχεία.
«Θεϊκός εραστής μου ήταν αυτός που ρίχνει τους κεραυνούς»δήλωσε η ΟΥΜΠΙΑΣ στον ΦΙΛΙΠΠΟ, κατά τους μυθιστοριογράφους.
Λένε, γράφει ο Πλούταρχος, πώς μετά τό όραμα ο Φίλιππος έστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κί έφερε χρησμό από τό θεό , πού τού έδινε εντολή νά κάνει θυσίες στόν Αμμωνα καί νά τόν σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.
Αργότερα, λέγεται ότι η ίδια ομολόγησε στο σύζυγό της ότι ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του ίδιου του Δία, κι ότι ο ίδιος ο Φίλιππος τη χώρισε και την έστειλε στην Ήπειρο κατηγορώντας τη για μοιχεία.
«Θεϊκός εραστής μου ήταν αυτός που ρίχνει τους κεραυνούς»δήλωσε η ΟΥΜΠΙΑΣ στον ΦΙΛΙΠΠΟ, κατά τους μυθιστοριογράφους.
Λένε, γράφει ο Πλούταρχος, πώς μετά τό όραμα ο Φίλιππος έστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κί έφερε χρησμό από τό θεό , πού τού έδινε εντολή νά κάνει θυσίες στόν Αμμωνα καί νά τόν σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.
«ΑΜΜΩΝΙ ΘΥΕΙΝ ΚΑΙ ΣΕΒΕΣΘΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ».
Ωστόσο, Η Ολυμπιάδα είχε πολλές αρετές, αρκετές από τις οποίες μετέδωσε στο γιο της, τον Αλέξανδρο.
Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.
Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της τη διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας.
Και αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν, απαντώντας στο γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε τη μητέρα του ως τη γενναιότερη απ' όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: «όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει».
Οι σχέσεις των δύο συζύγων έως τo 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, ανηψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εκρήξεις.
Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της, το 323 π.Χ., τη συνέτριψε.
Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του.
Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.
Ελάχιστα σε σχέση με την σημαντική της υπόσταση γνωρίζουμε για την Ολυμπιάδα, την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και αυτό οφείλεται, κατά τον αρχαιολόγο - ιστορικό κ. Γιάννη Λουκά, στην αστική ανδροκρατική αντίληψη της σύγχρονης κοινωνίας, που δίνει το προβάδισμα στις ανδρικές μορφές αλλά και στο γεγονός ότι η ΟΛΥΜΠΙΑΣ «χάθηκε» (από την εποχή της ακόμα), εξαιτίας της αντιπάθειας και του μίσους που δημιουργήθηκε στην αυλή της Πέλλας.
Σήμερα περιγράφεται από τους ιστορικούς ως υπερδραστήρια και υπερφιλόδοξη γυναίκα, μια μορφή που ειχε ενεργο τον ΘΕΪΚΟ καιΙΕΡΟ ΔΑΙΜΟΝΑ.
«ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΟΜΩΣ» , ΤΟΝΙΖΕΙ Ο Κ. Γ. ΛΟΥΚΑΣ « ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΝΝΟΙΑ, ΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΗΝ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ».
Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.
Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της τη διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας.
Και αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν, απαντώντας στο γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε τη μητέρα του ως τη γενναιότερη απ' όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: «όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει».
Οι σχέσεις των δύο συζύγων έως τo 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, ανηψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εκρήξεις.
Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της, το 323 π.Χ., τη συνέτριψε.
Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του.
Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.
Ελάχιστα σε σχέση με την σημαντική της υπόσταση γνωρίζουμε για την Ολυμπιάδα, την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και αυτό οφείλεται, κατά τον αρχαιολόγο - ιστορικό κ. Γιάννη Λουκά, στην αστική ανδροκρατική αντίληψη της σύγχρονης κοινωνίας, που δίνει το προβάδισμα στις ανδρικές μορφές αλλά και στο γεγονός ότι η ΟΛΥΜΠΙΑΣ «χάθηκε» (από την εποχή της ακόμα), εξαιτίας της αντιπάθειας και του μίσους που δημιουργήθηκε στην αυλή της Πέλλας.
Σήμερα περιγράφεται από τους ιστορικούς ως υπερδραστήρια και υπερφιλόδοξη γυναίκα, μια μορφή που ειχε ενεργο τον ΘΕΪΚΟ καιΙΕΡΟ ΔΑΙΜΟΝΑ.
«ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΟΜΩΣ» , ΤΟΝΙΖΕΙ Ο Κ. Γ. ΛΟΥΚΑΣ « ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΝΝΟΙΑ, ΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΗΝ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ».
οί μέν ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΑΓΝΟΙ ύποχθόνιοι καλέονται,
ΕΣΘΛΟΙ, ΑΛΕΞΙΚΑΚΟΙ, ΦΥΛΑΚΕΣ θνητών ανθρώπων
.........................
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τοϋτο τοίνυν παντός μάλλον λέγει, ώς έμοϊ δοκει,
τους δαίμονας' οτι φρόνιμοι καί Δ Α Η Μ Ο Ν Ε Σ ήσαν,«ΔΑΙΜΟΝΑΣ» αύτούς ώνόμασεν καί εν γε τη αρχαία τη ημετέρα φωνή αυτό συμβαίνει τό Ονομα. Λέγει ούν καλώς και ούτος καί
άλλοι ποιηταί πολλοί όσοι λέγουσιν ώς, έπειδάν τις αγαθός
ών τελευτήση, μεγάλην μοίραν καί τιμήν έχει καί γίγνεται
δαίμων κατά τήν τής φρονήσεως έπωνυμίαν. Ταύτη ούν
τίθεμαι καί έγώ [τον ΔΑΗΜΟΝΑ]πάντ' άνδρα ός αν αγαθός ή,
δαιμόνιον είναι καί ζώντα καί τελευτήσαντα, καί ορθώς
«ΔΑΙΜΟΝΑ» καλεϊσθαι.
(ΚΡΑΤΥΛΟΣ [397e-398d] -ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ«δαίμονες»)}
Η ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΗΤΑΝ ΜΑΙΝΑΣ, ΗΤΑΝ ΒΑΚΧΙΣ, ΗΤΑΝ ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΑΝΝΥΧΙΔΕΣ (ΟΛΟΝΥΧΤΙΕΣ ΙΕΡΟΥΡΓΙΕΣ).
Ο τρόπος που πέθανε η Ολυμπιάδα χάνεται και αυτός μέσα στις φήμες και τις εικασίες, με πιο συχνά αναφερόμενη αυτή που υποστηρίζει πως η δυναμική βασίλισσα λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από Μακεδόνες του Κάσσανδρου, που πήρε τα ηνία της Πέλλας μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Και η παράδοση θέλει την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ να διαιωνίζεται, μισή γυναίκα μισή ψάρι, γοργόνα που αγρυπνεί για να κρατήσει ζωντανή επ' άπειρον τη φήμη του γιου της.
Έργα Διονυσίου Ζαχαρίου
τους δαίμονας' οτι φρόνιμοι καί Δ Α Η Μ Ο Ν Ε Σ ήσαν,«ΔΑΙΜΟΝΑΣ» αύτούς ώνόμασεν καί εν γε τη αρχαία τη ημετέρα φωνή αυτό συμβαίνει τό Ονομα. Λέγει ούν καλώς και ούτος καί
άλλοι ποιηταί πολλοί όσοι λέγουσιν ώς, έπειδάν τις αγαθός
ών τελευτήση, μεγάλην μοίραν καί τιμήν έχει καί γίγνεται
δαίμων κατά τήν τής φρονήσεως έπωνυμίαν. Ταύτη ούν
τίθεμαι καί έγώ [τον ΔΑΗΜΟΝΑ]πάντ' άνδρα ός αν αγαθός ή,
δαιμόνιον είναι καί ζώντα καί τελευτήσαντα, καί ορθώς
«ΔΑΙΜΟΝΑ» καλεϊσθαι.
(ΚΡΑΤΥΛΟΣ [397e-398d] -ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ«δαίμονες»)}
Η ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΗΤΑΝ ΜΑΙΝΑΣ, ΗΤΑΝ ΒΑΚΧΙΣ, ΗΤΑΝ ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΑΝΝΥΧΙΔΕΣ (ΟΛΟΝΥΧΤΙΕΣ ΙΕΡΟΥΡΓΙΕΣ).
Ο τρόπος που πέθανε η Ολυμπιάδα χάνεται και αυτός μέσα στις φήμες και τις εικασίες, με πιο συχνά αναφερόμενη αυτή που υποστηρίζει πως η δυναμική βασίλισσα λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από Μακεδόνες του Κάσσανδρου, που πήρε τα ηνία της Πέλλας μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Και η παράδοση θέλει την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ να διαιωνίζεται, μισή γυναίκα μισή ψάρι, γοργόνα που αγρυπνεί για να κρατήσει ζωντανή επ' άπειρον τη φήμη του γιου της.
Έργα Διονυσίου Ζαχαρίου
ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ Κας ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΖΕΥΓΑΡΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΚΑΤ' ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ. https://ellaniapili.blogspot.com/2017/05/blog-post_593.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΓΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ