Λίγοι υπηρετούν την Αλήθεια γιατί λίγοι έχουν τη θέληση και λιγότεροι τη δύναμη για να είναι δίκαιοι

-"Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι." -
-"Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται"
- "Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!"

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Η Δύναμη της Ύπαρξης.


Συνήθως, αισθανόμαστε καλύτερα την ύπαρξη μας όταν οι επιθυμίες κι οι προσδοκίες μας εκπληρώνονται.
Οι αγωνίες κι οι καθημερινές δυσκολίες μας στενοχωρούν, μας δυσκολεύουν. Κι όταν αυτές υπάρχουν τρέχουμε στην πόρτα του Θεού και τον παρακαλάμε να σηκώσει το φορτίο που μας άφησε, γιατί αισθανόμαστε ότι δεν το αξίζουμε. Κι όταν το φορτίο παραμένει, θυμώνουμε και παρατάμε την προσπάθεια για επικοινωνία με το Δημιουργό μας.
Κι όμως, αυτή η επικοινωνία έχει ουσία. Είναι όμορφη, μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη κι ευτυχία, που μπορούμε απλά να μιλάμε στο Θεό που μας αξίωσε να υπάρχουμε, να αναπνέουμε, να έχουμε συνείδηση, που μας έδωσε ψυχή αυθεντική, να ζούμε και να αποφασίζουμε.
Την ημέρα που θα δούμε πραγματικά, κατάματα, τον πόνο και την αγωνία και δεν θα προσπαθήσουμε να την απαλύνουμε, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να κινηθούμε προς τον αληθινό, τον αυθεντικό μας εαυτό. Οι αγωνίες κι οι δυσκολίες βρίσκονται στη ζωή μας προκειμένου να μας οδηγήσουν στο να ανακαλύψουμε εκείνο που μπορεί να τις διαλύσει και να μας οδηγήσει στην αυθεντική μας ύπαρξη.
Κι όταν καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τότε και μόνον τότε νέες ποιότητες αναδύονται από μέσα μας: οι ποιότητες της ευγνωμοσύνης και της μοναδικής αξίας της ύπαρξης μας.
Η ύπαρξη μας δεν είναι μία στατική, αλλά μία δυναμική διαδικασία συνεχούς εξέλιξης και νοηματοδότησης στην πορεία του προσωπικού μας γίγνεσθαι.
Η πρώτη κίνηση για να ξεφορτώσουμε ένα φορτίο – εάν έχουμε – είναι να συγχωρήσουμε όσους συντέλεσαν στη δημιουργία του και πάνω από όλα τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η συγχώρηση είναι μία μορφή κατανόησης της ύπαρξης του άλλου, είναι μία μορφή απελευθέρωσης από τύψεις κι ενοχές που σχετίζονται με εμάς τους ίδιους. Με τα δικά μας συναισθήματα, τη δική μας προσωπικότητα, τη δική μας ψυχή.
Η συγχώρηση μας κάνει να αισθανόμαστε ελεύθεροι, υγιείς, ανθρώπινοι, καθαροί. Μας βοηθάει να δούμε την αλήθεια γυμνή, χωρίς αποφυγές.
Κι αυτό είναι το ξεκίνημα της ηθικής νοημοσύνης και της συνειδητής ευφυΐας.
Είναι το ξεκίνημα της επίγνωσης και της συνειδητότητας της ύπαρξης μας.
Xαρίκλεια Mανουσάκη – επαγγελματίας ψυχικής υγείας & επικοινωνίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου