Η χρήση αιθερικών υπερόπλων το 9.600 π.Χ

Ας ξεκινήσουμε από τον αστερισμό του «Οφιούχου», πριν αφηγηθούμε τον βίο καί την πολιτεία του Προμηθέα μετά την καθοριστική μάχη Ελλήνων-Ατλάντων του 9600 πΧ. (Μάχη, κι όχι πόλεμο, διότι ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ.)

α. Στ’ άστρα

Λοιπόν, δε λέω, ο Οφιούχος θα μπορούσε να είναι ο Ασκληπιός. Άλλως τε, είπαμε πως οι πωρίες είναι μεγαλόσωμα ζώα, κι ο Οφιούχος κουβαλάει ένα μεγάλο φίδι.

Αλλά οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, καί πρέπει να είμαστε παρατηρητικοί. Τί θέλω να πω; Ότι ο τρόπος, που κρατάει το φίδι ο Οφιούχος, δείχνει μεγαλόσωμο φίδι μη δηλητηριώδες. Τέτοια δεν υπάρχουν πολλά: μπορεί να είναι ο βόας ο συσφιγκτήρ (έως 6 μέτρα μήκος – κι αυτός με επαναλαμβανόμενα σχεδιάκια στο δέρμα του), ή ακόμη περισσότερο ο μεγαλύτερος (δεκάμετρος) πύθων.Έ, λοιπόν, γι’ αυτόν τον τελευταίο πρόκειται.

Το φίδι αυτό δεν είναι άλλο, παρά ο Πύθων των Δελφών – το (κάπως αόριστο) σύμβολο του κακού, που το εξόντωσε ο Απόλλων!

Μεταξύ μας, ως σύμβολο κάποιου «κάπως αόριστου» κακού το παρουσιάζει η Μυθολογία μας, αλλά των Ατλάντων είναι στην πραγματικότητα. Μόνο που η Μυθολογία μας αυτολογοκρίνεται κατά περιπτώσεις. Εδώ, ακόμη καί η απλή αναφορά του ονόματος «Άτλαντες» θα δημιουργούσε τουλάχιστον αμήχανες καταστάσεις.Τώρα, θα μου πείς, πώς ο Πλάτων τους αφιέρωσε δύο διαλόγους καί τους κατονόμασε στα ίσα; (Κόντρα, ενδεχομένως σε σχετικές απαγορεύσεις του ιερατείου.) Επειδή ο Πλάτων ήταν πρόσωπο του «βαθέως» Αθηναϊκού κράτους, καί μπορούσε να κάνει ό,τι γούσταρε ατιμωρητί. (Δες παρόμοιες περιπτώσεις Περικλή καί Αλκιβιάδη.) Βλέπετε, ο -εκ φτωχολογιάς καί πλέμπας ορμώμενος- Σωκράτης πέρασε από δίκη καί ήπιε το κώνειο. Αλλά οι δημοκρατικοί, που έριξαν τους τριάκοντα τυράννους, δεν πείραξαν ούτε τρίχα απ’ τη φαλάκρα του Πλάτωνα. (Ανηψιό του εκ των «τριάκοντα» Κριτία.) Ευτυχώς, λοιπόν, γιά τους αρχαίους Αθηναίους, που δεν πέρασαν από το μυαλό του Πλάτωνα ιδέες γιά πολιτικά πραξικοπήματα, καί τό ‘χε ρίξει στο συγγραφιλίκι. Κι ευτυχώς γιά μας, που -ελεύθερος να εκφραστεί ών- είπε έξω απ’ τα δόντια μερικά πράγματα γιά το απώτατο παρελθόν της χώρας μας.

Ο Προμηθέας με τον Πύθωνα, λοιπόν. Ούτε ο Ασκληπιός, ούτε ο «Οφιούχος» – καί λοιπές αόριστες κολοκύνθες μετά ριγάνεως.

β. Σύμβολο …ζωντανό

Εδώ θέλω να επισημάνω πως δυστυχώς, ο Πύθων δεν είναι μονάχα ένα αβλαβές σύμβολο. Αντιπροσωπεύει την προσπάθεια των Ατλάντων να μας εξοντώσουν.Καί την τότε, καί την τώρα. Καί την ανάμεσα.

Γιά λόγους που αυτή τη στιγμή δεν κατανοώ, οι Άτλαντες διαχρονικά μας επιτίθενται (είπαμε! ο πόλεμος μεταξύ μας δεν τελείωσε ποτέ!) με τη μέθοδο του πύθωνα: μας σφίγγουν μέχρι να πάθουμε ασφυξία καί να σπάσουν τα κόκκαλά μας (των Ελλήνων τα ιερά). Ίσως επειδή αυτός είναι αργός θάνατος, καί σαδιστικώς το χαίρονται – ενώ δεν φαίνεται να τους πολυνοιάζει ο χρόνος που καταναλώνουν γιά να εξοντώσουν τον αντίπαλό τους «πυθωνιστί». (Προφανώς είναι υπερσίγουροι γιά την τελική νίκη τους.) Δεν γνωρίζω, καί δεν το ψάχνω τώρα.Γεγονός είναι, όμως, ότι ειδικά σήμερα όλοι οι Έλληνες πρέπει ν’ αναγνωρίζουν το πρόσφατο σφίξιμο του Πύθωνα γύρω απ’ την Ελλάδα. Εκτός αν μερικοί εξακολουθούν να ζούν στην κοσμάρα τους (διακοπές στη Μύκονο, κανείς; ), ή είναι χαμηλής νοημοσύνης άτομα. Καθαρή Ατλάντεια μεθοδολογία, περισσότερο από πασιφανής τα τελευταία χρόνια! Πρώτα μας έβαλαν στο ΔΝΤ. Μετά άρχισαν οι περικοπές στα χρήματα. Μετά άρχισαν να μπουκάρουν μαζικά -καί μ’ εντολές άνωθεν- στην Ελλάδα τελείως ανεξέλεγκτα τα λαθρόσκατα, καί τέλος (προσώρας τέλος, δηλαδή, διότι αύριο θά ‘χει άλλες …εμπνεύσεις το ημέτερον κυνοβούλιον) οι …άνωθεν άρχισαν να τιμωρούν νομοθετικώς πως τον Ελληνικό Λαό, γιά όσα …λέει. Νομοθετημένος σκασμός, παναπεί.

Καθαρά το σφίξιμο του Πύθωνα… Καί κάποια μέρα, όταν το φίδι αυτό θα θελήσει να δώσει το οριστικό σφίξιμο στους μύες του, θα μας επιτεθούν τα λαθρόσκατα ενόπλως, γιά να μας τελειώσουν μία καί καλή.

Φυσικά, εμείς δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αλλά, όταν ο εχθρός καθίσταται ορατός, γίνεται τρωτός. Γι’ αυτό τα γράφω αυτά.

Βλέπετε, μέχρι σήμερα πολλοί λέγανε πως εχθρός μας δεν είναι οι ηπαπαραίοι καί οι λοιποί ομοϊδεάτες τους, αλλά οι εβραίοι, που κρύβονται πίσω από τους προειρηθέντες. Πολύ σωστά, πλην όμως -ακόμη ακριβέστερα- πρόκειται γιά εκείνους τους εβραίους, που υιοθέτησαν την Ατλάντεια ιδεολογία, καθιστώντας εαυτούς οιονεί κληρονόμους της πάλαι ποτέ ούλτρα δικτατορικής υποψήφιας κοσμοκράτειρας Ατλαντίδας. Επομένως, την είδαν τη δουλειά υποψήφιοι κοσμοκράτορες δικτάτορες κι οι ίδιοι – οπότε, μην απορείτε γιά τη συμπεριφορά των Μπίλντερμπεργκ, Τριμερούς (με έμβλημα τη …Λερναία Ύδρα), FED, καί δε συμμαζεύεται.

Τώρα, γιά το ποιός τους έβαλε τέτοιες ιδέες στις φθειροβριθείς κεφάλες τους… έχω μιά ισχυρή υποψία, αλλά τα πάντα στην ώρα τους.
Εν πάσει περιπτώσει, εφ’ όσον αντιμετωπίζουμε το δίλημμα: «ή εμείς, ή αυτοί!», τότε θα εξοντωθούν. Δεν χωράνε εδώ «ανθρωπισμοί».

γ. 9600 πΧ

Πώς, όμως, εφαρμόστηκε το σφίξιμο του πύθωνα εναντίον της Ελλάδας στις παλιές εκείνες εποχές; Θα το πούμε κι αυτό.

Από έρευνές μου, προκύπτει ότι καί οι Άτλαντες, καί οι Έλληνες διέθεταν τότε τεχνολογία (καί στρατιωτική) ανώτερη της σημερινής, οπότε κατά κάποιο τρόπο φοβόταν ο Γιάννης το θεριό καί το θεριό τον Γιάννη. Επίσης, ειδικά των Ελλήνων τα στρατηγικά όπλα κάνανε καταστροφή πλανητικής εμβέλειας (μπορούσαν να κάνουν κομμάτια τον πλανήτη μας, όπως έγινε το πάλαι ποτέ ο Φαέθων), γι’ αυτό οι δικοί μας τα φυλάγανε ως «καβάτζα» γιά τα πολύ δύσκολα.

Ως αποτέλεσμα, αποφασίστηκε εκατέρωθεν η συμβατική αντιμετώπιση – με στρατιώτες. Καί, βλέποντας καί κάνοντας.Οι Άτλαντες είχαν εξ αρχής βάλει στόχο τη θρησκευτική (Αθήνα) καί την διοικητική (Διμένεα) πρωτεύουσες της Ελλάδας. Προς τούτο, είχαν καταστρώσει ένα στρατιωτικό σχέδιο, που στόχευε τη δυτική Πελοπόννησο (σημερινή Μεσσηνία) καί τη Ναύπακτο. Αν η αντίσταση των Ελλήνων έσπαγε στη Μεσσηνία, τότε θα προχωρούσαν προς ανατολάς σαρώνοντας στο διάβα τους τους Ελληνικούς πληθυσμούς. Αν έσπαγε στη Ναύπακτο, τότε η Αθήνα (σημειωτέον, τα χρόνια εκείνα η Αθήνα βρισκόταν δίπλα στην Κωπαϊδα) καί η Διμένεα θα έπεφταν στα χέρια τους σαν ώριμα φρούτα.

Τέλος, ένα άλλο μέρος του στρατού τους θα εξόντωνε τους στρατούς των Ελλήνων καί των λοιπών λαών της περιοχής, που είχαν συγκεντρωθεί μέσα στις -τότε- ζούγκλες της βόρειας Αφρικής (σήμερα έρημος Σαχάρα της Λιβύης), νομίζοντας πως είναι ασφαλείς. (Εφ’ όσον πρόλαβαν καί κατέλαβαν πρώτοι το δάσος, δεν μπορούσε να τους στήσει ενέδρα ο αντίπαλος.) Βέβαια, οι Άτλαντες το είχαν σκεφτεί κι αυτό… είχαν φέρει μαζί τους διάφορα τέρατα (καί σε μεγάλους αριθμούς), που θα τα εξαπέλυαν μέσα στο δάσος γιά να εξοντώσουν ό,τι κινείται. Όχι μόνο τους δικέφαλους μεγαλόσωμους σκύλους (γιά τους οποίους μιλήσαμε), αλλά καί κλώνους, καί «ξαναζωντανεμένα» πτώματα. (Σας εκπλήσσουν τα πτώματα; άλλη φορά θα μιλήσουμε γι’ αυτά. Πάντως, όπως είχε σχολιάσει κάποτε ο Μιμάκος, τα ζόμπυ ξαναγύρισαν στα «παλιά λημέρια» τους – Αϊτή, κτλ.)

Σημειώστε πως σε μία -κάπως δευτεροκλασάτη- ταινία, την «Επιστροφή της μούμιας» (την οποία έχει δείξει η τηλεόραση αμέτρητες φορές), τα μεν τέρατα των Ατλάντων εμφανίζονται ως χωμάτινα ανθρωπόμορφα …τέρατα, που ξεπηδάνε ξαφνικά από την άμμο καί σκοτώνουν, οι δε Έλληνες εμφανίζονται ως μαυροφορεμένοι Άραβες ιππείς. Συμφωνούμε, όμως, με τους συμβούλους της ταινίας γιά το τί υπήρχε στο πεδίο της μάχης στη Λιβύη.

Οι τοποθεσίες, τώρα, των «αντικειμενικών στόχων» της εκστρατείας των Ατλάντων φαίνονται στον παρακάτω χάρτη:

Οι δικοί μας δεν είχαν ελπίδα, εκτός αν…

…Εκτός αν χρησιμοποιούσαν τα αιθερικά υπερόπλα τους, όπως καί έπραξαν τελικά, καί διέλυσαν τον στρατό των Ατλάντων καί των τεράτων τους. Αλλοιώς, δεν γλύτωναν απ’ το σφίξιμο του πύθωνα ούτε ως χώρα, ούτε ως άτομα. (Ένας στρατιώτης να προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει πέντε «φτιαγμένους» δικέφαλους σκύλους μαζί μέσα στη ζούγκλα, απλά αδύνατον.)

Τα αιθερικά υπερόπλα των Ελλήνων αφ’ ενός καταβύθισαν την ίδια την Ατλαντίδα, αφ’ ετέρου τρέλλαναν την καιρική ισορροπία του πλανήτη (με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο φοβερός καί τρομερός Κατακλυσμός), καί εκ τρίτου ερημοποίησαν μεγάλες εκτάσεις γής… οι οποίες δεν έχουν συνέλθει μέχρι σήμερα.

Ξανά χάρτης:

Τί μας δείχνει ο -στο περίπου- χάρτης των ερήμων, που σχεδίασα; (Προσθέστε καί την επίσης ερημοποιημένη κεντρική Αυστραλία, που δεν την βλέπουμε εδώ.) Τί καταλαβαίνουμε;

Τα αιθερικά υπερόπλα των Ελλήνων αφ’ ενός καταβύθισαν την ίδια την Ατλαντίδα, αφ’ ετέρου τρέλλαναν την καιρική ισορροπία του πλανήτη (με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο φοβερός καί τρομερός Κατακλυσμός), καί εκ τρίτου ερημοποίησαν μεγάλες εκτάσεις γής… οι οποίες δεν έχουν συνέλθει μέχρι σήμερα.

Κάποιος συμβατικός επιστήμων ( ; ) θα έλεγε πως, εφ’ όσον καί στις ηπαπάρα υπάρχει ερημοποίηση περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος (Νέο Μεξικό, Αριζόνα, Νεβάδα), τότε, εφ’ όσον έχουμε έναν δακτύλιο ερήμων γύρω-γύρω απ’ τη Γή (καί περίπου από 10 έως 35 μοίρες βόρειου γεωγραφικού πλάτους), αυτή οφείλεται σε κλιματολογικούς λόγους (μπλά-μπλά-μπλά). Θα έριχνε τα σχετικά κλιματολογικά μοντέλα στον υπολογιστή, καί θά ‘ψαχνε να δεί γιατί -κατ’ εξαίρεσιν- δεν έχουμε ερημοποίηση στη βόρεια Ινδία καί την ανατολική Κίνα (ανατολικά της διαβόητης ερήμου Τακλαμακάν).

Υποθέτω πως θά ‘βγαζε ένα «επιστημονικό» πόνημα-τερατάκι, το οποίο αργότερα άλλοι επιστήμονες θα κοίταζαν να σουλουπώσουν.

Φυσικά, εμείς θα δώσουμε τη δική μας εκδοχή – κι όποιος θέλει καθαρά ακαδημαϊκές επεξηγήσεις των φαινομένων, μπορεί να πάει να σπουδάσει.

Το πολεμικό σχέδιο των Ελλήνων καί των συμμάχων τους, ενώ αρχικά ήταν ευθεία επίθεση, μετά τις πληροφορίες γιά τέρατα καί κλώνους στην πρώτη γραμμή των αντιπάλων, διαμορφώθηκε διαφορετικά. Το μεγαλύτερο μέρος του στρατεύματος (αν όχι όλο το στράτευμα) θα έφευγε ταχύτατα βόρεια της Μεσογείου την τελευταία στιγμή (παράβαλε πχ τα σημερινά γρήγορα μεταγωγικά αεροπλάνα των Ρώσσων), αφήνοντας στη βόρειο Αφρική τον Ατλάντειο στρατό μόνο του. Μετά, τον λόγο θα είχαν τα αιθερικά υπερόπλα.

Ο μαζεμένος κάπου στη σημερινή Ιταλία στρατός θα ξεκινούσε παρευθύς επίθεση στην ίδια την Ατλαντίδα κατά ένα μέρος, ενώ το άλλο μέρος θα ξαναπήγαινε στη βόρειο Αφρική καί θα έκοβε την οδό επιστροφής στους Άτλαντες, που στο μεταξύ θα είχαν προελάσει χωρίς αντίσταση. (Θυμηθείτε, τα μέσα μεταφοράς του στρατού τότε ήταν ταχύτατα.)

Πράγματι, οι Άτλαντες προέλασαν μέχρι κάπου τη σημερινή Αίγυπτο, αλλά δεν πρόλαβαν ν’ απορήσουν γιατί δεν βρήκαν αντίπαλους στρατιώτες. Τα αιθερικά υπερόπλα διέλυσαν ό,τι βρήκαν στο διάβα τους, κι οι Άτλαντες που απέμειναν έφυγαν προς ανατολάς… με τις αιθερικές βόμβες στο κατόπι τους. Η οπισθοφυλακή του τεράστιου στρατεύματος των Ατλάντων, τώρα, που βρισκόταν κάπου στο σημερινό Μαρόκο, ξαναγύρισε να υπερασπιστεί το νησί τους. Στο οποίο είχαν ήδη αρχίσει ν’ αποβιβάζονται στρατιώτες των Ελλήνων.
Πλην όμως, αυτοί οι τελευταίοι ήσαν άτομα μεγάλης ηλικίας.

Είναι προφανές ότι συμμετείχαν σε αποστολή αυτοκτονίας. Ένας λόγος, γιά να παραπλανήσουν τον αντίπαλο. Κι ίσως ακόμη ένας, μεταφυσικός: να πληρώσουν το τίμημα γιά τη χρήση «απαγορευμένων» όπλων, που -εμμέσως πλην σαφώς- είχαν υποσχεθεί στους Θεούς να ΜΗΝ χρησιμοποιήσουν.

Ό,τι υπήρχε ως μορφή ζωής στη βόρειο Αφρική, έγινε σκόνη. Στην κυριολεξία. Τα ίδια καί με τις χώρες που διάβηκαν οι καταδιωκόμενοι Άτλαντες, που έφυγαν ανατολικά (προς τη σημερινή Σαουδαραβική χερσόνησο). Την ίδια τύχη θα είχε καί το όμορφο νησί της Ατλαντίδας, αν δεν το βύθιζαν τελικά οι Έλληνες.

Κι ενώ είχαν αρχίσει οι καταστροφικές βροχοπτώσεις, οι Έλληνες καί οι σύμμαχοί τους γύρισαν οίκαδε γιά ανασύνταξη καί θεραπεία των πληγών. Η τρομερή εκδίκηση της Γαίας δεν θ’ άφηνε ούτε τις χώρες τους απείραχτες.

Στο μεταξύ, οι Άτλαντες καθηλώθηκαν στη Μεσσηνία, καί τσακίστηκαν στη Ναύπακτο. Πάντως, ένα μέρος τους παρέκαμψε στα κρυφά τους αμυνόμενους Έλληνες στη Ναύπακτο, κι έφυγε προς την Όθρυ, όπου καθηλώθηκε. Στο τέλος, οι εναπομείναντες Άτλαντες παραδόθηκαν, συνθηκολόγησαν να μην ξαναενοχλήσουν, κι έμειναν στους τόπους της παράδοσής τους. (Όπου, με τα χρόνια, παντρεύτηκαν καί ντόπιες γυναίκες, Ελληνίδες, καί τεκνοποίησαν.) Είπαμε, δεν ήταν κάποιος λαός ξένος προς εμάς. Άμεσοι συγγενείς μας ήταν (παρά το ότι η -εκτεινόμενη μέχρι την κεντρική Αμερική- αυτοκρατορία τους ήταν πολυεθνική / πολυφυλετική, παράβαλε τη νέγρικη κεφαλή στη Λα Βέντα), καί δυστυχώς ο πόλεμος αυτός ήταν ακόμη ένας Ελληνικός εμφύλιος… από τους αμέτρητους που μας βασανίζουν κατά καιρούς.

Στο Ατλάντειο αίμα οφείλεται το 4 τοις χιλίοις των σημερινών κοκκινομάλληδων του Ελληνικού πληθυσμού. (Τα κόκκινα μαλλιά προέρχονται από την εποχή των βιολογικών επεμβάσεων των Ατλάντων στο ανθρώπινο dna, γιά να κάνουν τα μωρά πιό όμορφα – σύμφωνα, βέβαια, με τις αντιλήψεις περί ομορφιάς της εποχής εκείνης.)

Δεν διανθίζω την αφήγηση με «επιτελικού» τύπου χάρτες, γιά να μη βαρύνει το κείμενο.

Λεπτομέρεια: Οι Άτλαντες στην Όθρυ αντάλλασσαν …μετεωρίτες με τους Έλληνες της Διμένεας. Ναί, καί οι μεν, καί οι δέ, είχαν τον τρόπο να κατεβάζουν αστεροειδείς καί να τους εκτοξεύουν εναντίον αλλήλων. (Παράβαλε κάτι πρόσφατες ειδήσεις, όπου οι ηπαπαραίοι ισχυρίζονται πως απέκτησαν τεχνολογία εκτροπής μετεωριτών.) Αυτό πέρασε στη Μυθολογία μας ως Τιτανομαχία. (Καί αυτό, διότι η αυθεντική Τιτανομαχία έγινε πολύ παλιότερα.)

Ίχνη της μάχης αυτής υπάρχουν ακόμη σήμερα σε κρατήρες μετεωριτών στην Όθρυ, στις λίμνες «Ζερέλια». (Αν καί πρέπει να ξαναδούμε το σύνολο του Ελλαδικού χώρου, διότι έχουμε κι άλλα τέτοια ίχνη μετεωριτών, πχ στην Αργολίδα.)

Οι καταδιωκόμενοι Άτλαντες έφυγαν ακόμη πιό ανατολικά (μιά που δεν υπήρχε πλέον οδός επιστροφής στην πατρίδα τους), καί φαίνεται πως μετά την Περσία, όπου έφαγαν ακόμη μερικές αιθερικές βόμβες (έρημος Γεδρωσία), χώθηκαν στα δάση της Ινδίας, ανασυντάχθηκαν, καί γιά λόγους ασφαλείας αποφάσισαν να χωρίσουν. Οι μεν τράβηξαν γιά την Κίνα, κι οι δέ γιά την Αυστραλία. Πλην όμως, τους ξαναπρόλαβαν οι Έλληνες καί τους …εξήγησαν τ’ όνειρο. Οι μεν Άτλαντες στην Αυστραλία εξοντώθηκαν εντελώς, οι δε στην Κίνα έμειναν ολιγάριθμοι, έως ότου έσβησαν ως λαός. (Μάλλον από επιδρομές των ντόπιων φυλών.)

Τα ίχνη των -ιστορικώς εκλιπόντων- Ατλάντων της Κίνας βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια: είναι οι μούμιες ατόμων της λευκής φυλής με ξανθά ή κόκκινα μαλλιά, που βρέθηκαν στην Κίνα. (Σύνδεσμος – γι’ αρχή της έρευνάς σας.) Έχουν γίνει μέχρι καί αναπλάσεις προσώπων, οπότε (με λίγο ψάξιμο στα ιντερνέτια) μπορείτε να δήτε με τί έμοιαζαν οι νεκροί.

Το θέμα, όμως, είναι πως η εξήγηση ότι πρόκειται γιά Έλληνες του Μ. Αλεξάνδρου είναι τελείως πρόχειρη κι απερίσκεπτη, διότι κατά την πρώιμη Ελληνιστική εποχή (έως καί καναδυό ακόμη αιώνες μετά) οι Έλληνες δεν είχαν υιοθετήσει την ταρίχευση των νεκρών. Αλλά εδώ δεν έχουμε κάποια ιδιομορφία του εδάφους, που κρατάει τα πτώματα άλιωτα. Έχουμε συνειδητή διατήρηση του πτώματος με χημικές ουσίες. (Καί, μιά που είπαμε γιά κλωνοποιήσεις καί λοιπά παρόμοια του Προμηθέα, τώρα θα πρέπει να υποψιάζεστε το γιατί.)
Μη σας ξεγελάει η ομοιότητα με τη δική μας φυλή, ούτε τα σύμβολα που βρέθηκαν (σβάστικες), ή τα νεκρικά έθιμα (κτερίσματα, χρυσές μάσκες). Πρόκειται γιά υπολείμματα της καταδιωκόμενης στρατιάς των Ατλάντων. Άλλως τε, σας είπα πως με τους λευκούς Άτλαντες είμαστε αδελφικώς ομόφυλοι – καί, φυσικά, πολλά από τα έθιμά μας ήταν καί δικά τους. Μην πάτε μακριά, εδώ λατρεύαμε τους ίδιους θεούς.

Εάν βρισκόντουσαν τίποτε επιγραφές, βέβαια, θα έδιναν μία καί καλή την απάντηση στα περί της ταυτότητας των νεκρών. Αλλά δεν βρέθηκαν.

Η χρήση των αιθερικών υπερόπλων υπήρξε καταστροφική γιά όλον τον πλανήτη. Η παροιμία: «- Κι εμείς κακό χερόβολο, κι εσείς κακό δεμάτι!», θα έπρεπε …να εφευρεθεί από τότε! Οι τόποι, στους οποίους έπεσαν τα αιθερικά όπλα, ερημοποιήθηκαν – καί διατηρούνται ως έρημοι μέχρι σήμερα. Οι λοιποί τόποι, όλη η Γή, κι ενώ οι Έλληνες καταδίωκαν τους Άτλαντες, πλημμύρισαν από καταρρακτώδεις βροχές καί λάσπες. Πολύς κόσμος έχασε τη ζωή του, ώσπου ο καιρός ηρέμησε κι οι επιζήσαντες κοίταξαν να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους. Μόνο που πλέον τα πάντα είχαν καταστραφεί. Ακόμη κι η Διμένεα καί η Αθήνα είχαν μεταβληθεί σε μπάζα. (Λογικό. Δε μπορεί να πέφτουν κατευθυνόμενοι αστεροειδείς από δίπλα, να γίνεται σεισμός 7-8 Ρίχτερ, καί να περιμένουμε να μην τρέξει τίποτε με τα κτίρια καί την πόλη.)

Καί το μέλλον της κοινωνίας ολόκληρης ήταν απλά η επιστροφή στον πρωτογονισμό. Από τον οποίο δεν συνήλθε τεχνολογικώς, παρά μόνον στα τέλη του 19ου μΧ αιώνα.

Όλα αυτά τα γεγονότα (χρήση αιθερικών υπερόπλων καί έναρξη Κατακλυσμού) έγιναν -όπως υπολογίζω- σε διάστημα μιάς εβδομάδας το πολύ. Άλλο τόσο χρειάστηκε ο εκμηδενισμός των πολιτιστικών κατακτήσεων των προηγουμένων χιλιετιών.

Γιά να κλείσουμε μ’ αυτή την τραγική ιστορία, πρέπει να πούμε πως κάποιοι αμετανόητοι Άτλαντες άρχισαν σιγά-σιγά να έρχονται προς τα πίσω. Δυτικά, προς την Ελλάδα. Πάλι μ’ εχθρικούς σκοπούς. Αυτές οι κινήσεις δικαιολογούν απόλυτα τις μυθολογικές αφηγήσεις περί εκστρατειών των Ελλήνων στην Ινδία, πολύ προ -χιλιετίες ολόκληρες- του Μ. Αλεξάνδρου. Δεν πήγαν εκεί γιά τουρισμό, οι πρόγονοί μας! Ούτε από εξερευνητική περιέργεια.

Οι εκστρατείες αυτές ήταν επιτυχημένες… καί δεν ήταν. Επιτυχημένες, επειδή στρατός Ατλάντων δεν ξαναπάτησε ποτέ στα σύνορα της Ελλάδας επί χιλιετίες. (Εκτός από τους ιστορικώς γνωστούς ως Φοίνικες.) Καί όχι επιτυχημένες, επειδή οι αμετανόητοι Άτλαντες πονήρεψαν, καί αποφάσισαν να χτυπήσουν την Ελλάδα ως άτομα, στα κρυφά, καί διά μέσου άλλων. Πράγμα που κι έγινε τελικά. Καί συνεχίζει να γίνεται.

(Βλέπετε, ακόμη σήμερα αυτή την «καταδρομική» τακτική των μεμονωμένων Ατλάντων υφιστάμεθα καί πληρώνουμε. Ένα καί μόνον άτομο, ο Σόρος, χορεύει όλο το κράτος μας. Μπορεί αυτός ο συγκεκριμένος να είναι Ατλάντειος, μπορεί καί να μην είναι. Αλλά θέλω να σας δείξω τί μπορεί να καταφέρει ένα καί μόνον άτομο, που διαθέτει ισχύ καί δρά μέσωι άλλων.)

Κι ο Προμηθέας; Γιά τον Προμηθέα δε μιλούσαμε;

Πού βρισκόταν ο Προμηθέας κατά τη διάρκεια των γεγονότων;

…Όταν, λέει, ο φαραώ Χορεμχέμπ πέταξε έξω απ’ την Αίγυπτο τους οπαδούς του Ατόν μαζί με τον Μωϋσή, κάποιοι ατονιστές αριστοκράτες Αιγύπτιοι δεν πήγαν στην έρημο να ταλαιπωρηθούν, αλλά την κάνανε κατά Ελλάδα μεριά!!! (Αγνοείται η τύχη τους έκτοτε, αν καί πιθανώτατα γίνανε κι αυτοί σώγαμπροι σε μας.)

Λοιπόν, παρομοίως κι ο «αριστοκράτης» Προμηθέας δεν πήγε στο μέτωπο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, μαζί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες του. (Καί τους άλλους δύο κολλητούς του δικτάτορες.) Την κοπάνησε απ’ την Ατλαντίδα! (Κατόπιν συμφωνίας με τους άλλους δύο, βέβαια, αλλά την κοπάνησε.) Εγκαίρως.

Είχε καταφύγει σε κάποιο από τα μυστικά του εργαστήρια, σε κάποιο ερημονήσι του νότιου Ατλαντικού. (Αν από το μυαλό σας πέρασε η λέξη «Φώκλαντς», ορθώς πέρασε. Μόνο που αυτά δεν στέγαζαν το πρωτεύον εργαστήριο.) Εκεί, περίμενε να κοπάσουν οι μάχες καί οι καιρικές αναστατώσεις… καί όχι απλά περίμενε. Πέρασαν χρόνια, μέχρι να κάνει την κίνησή του. Περισσότερα από μιά ανθρώπινη ζωή.

Βλέπετε, ήταν ήδη (τεχνητώς) αθάνατος, καί μπορούσε να περιμένει. Στο μεταξύ, φρόντιζε το σώμα του καί μάθαινε τα νέα. (Διότι τα νέα μαθευόντουσαν καί τότε.) Όταν, λοιπόν, έκρινε πως πρέπει να κάνει την κίνησή του, πήγε εκεί, που δεν θα τον περίμεναν…
…καί δοκίμασε να ξαναφτιάξει ανθρωποειδή.

Με σκοπό να ξαναστήσει στρατό ολόκληρο.