Λίγοι υπηρετούν την Αλήθεια γιατί λίγοι έχουν τη θέληση και λιγότεροι τη δύναμη για να είναι δίκαιοι

-"Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι." -
-"Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται"
- "Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!"

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Όταν το κάλλος η ομορφιά στην γυναίκα ενωθεί με την ανδρεία και σοφία ενός άντρα..φέρουν την ολότητα του ενός μιας διαχωρισμένης ψυχής.





Όταν το κάλλος η ομορφιά στην γυναίκα ενωθεί με την ανδρεία και σοφία ενός άντρα..φέρουν την ολότητα του ενός μιας διαχωρισμένης ψυχής.


Τι είναι το Αγαθό; είναι η εκτυφλωτική ομορφιά της ψυχής, η οποία εκδηλώνει το Προϋπάρχων και Αγέννητο Αγαθό, στον υπάρχων κόσμο, και γεννά το υπέρτατο αγαθό που ονομάζουμε ζωή.

Όταν η ζωή γίνεται η ψυχή σε έναν κατώτερο διττό κόσμο, μεταβάλλεται σε νου της αρμονίας, της αγάπης, όπου δίνει τα πάντα χωρίς να ζητά, διότι η ψυχή είναι από μόνη της η ζωή, και τίποτα χωρίς την ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει!

Η ψυχή είναι ο νους της αρμονίας στον δικό μας κόσμο, είναι ο Άνθρωπος Νους, η ίδια η ζωή, διότι ο Νους είναι η ζωή.

Ο Άνθρωπος όμως διασπάστηκε, στο ένα κομμάτι του έγινε γυναίκα, στο άλλο άντρας, και ενδύθηκε ένα σώμα βαρύ, που το κουβαλά συνεχώς και αν εξουσιάζεται από αυτό γίνεται δούλος του σώματος, και ενώ του δίνει ζωή εξουσιάζεται από αυτό, και ενώ δίνει ζωή στο πνεύμα εξουσιάζεται από την διττή λογική του.

Γίνεται έρμαιο αν αφεθεί στις ορέξεις του πνεύματος, διότι από την φύση του είναι χαώδες, δεν ηρεμεί ποτέ, επιθυμόντας συνεχώς και ακόρεστα με πάθος τα πάντα, ερωτεύεται κάθε τι που επιθυμεί και θέλει να το αποκτήσει, να το απορροφήσει, ερωτεύεται την ηδονή απ'όπου κι αν προέρχεται, αναζητά συνεχώς τον πόνο την λύπη την φθορά τον θάνατο, αλλά και την χαρά από ηδονή που φέρει την έπαρση, τον εγωϊσμό, ότι κατάφερε να δημιουργήσει σε αυτόν τον κόσμο, και η έπαρση τον κάνει αφέντη βασιλιά, που διαφεντεύει όλους τους άλλους, είναι ο αφέντης της ίδιας της οικογένειας του, που εξουσιάζει τα κατώτερα του, που του ανήκουν, διότι ακόμη και η δημιουργία σε αυτόν τον κόσμο γίνεται από έπαρση, τονώνει το εγώ, με αποτέλεσμα να βλέπουμε τα πάντα εξουσιαστικά ως ανώτερα η κατώτερα από εμάς, με συνέπεια να μην ηρεμεί ποτέ η ψυχή μας, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη και διασπασμένη μισή μέσα στο στυγνό σκοτάδι που ερωτευτήκαμε και ονομάζουμε ζωή, ενώ είναι η ανυπαρξία που της δώσαμε ζωή και μας εξουσιάζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου