Οι αλλαγές της νέας χιλιετίας, έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση. Ίσως δεν το αντιλαμβανόμαστε αλλά εμείς συνειδητά ή ασυνείδητα είμαστε οι φορείς της αλλαγής.. Η πληροφορία που μπορεί να μεταδοθεί από το διαδύκτιο, μπορεί να αποτελέσει την «πύλη» από όπου θα περάσει η ιδέα, μίας διαφορετικής θέασης των πραγμάτων, αλλά η εσωτερική συνειδησιακή μεταμόρφωση, θα επέλθει μόνο με την αλλαγή της θέλησης, που θα οδηγήσει σε δράσεις προς ένα καλύτερο αύριο.
Ο εκάστοτε χρήστης πίσω από τα πλήκτρα, μπορεί να γίνει η «πύλη» αυτή, όπως είχε πει ο Mahatma Gandhi: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο γύρω σου».
Ο εκάστοτε χρήστης πίσω από τα πλήκτρα, μπορεί να γίνει η «πύλη» αυτή, όπως είχε πει ο Mahatma Gandhi: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο γύρω σου».
«Την κατάλληλη εποχή θα αφυπνίσω ανθρώπους για να υπηρετήσουν την καθαρή επιστήμη και την τέχνη (τεχνική). Εκείνοι θα αποκαλύψουν στους ανθρώπους πώς έκαναν τα θαύματά τους Έτσι η καθαρή επιστήμη και οι τέχνες θα γίνουν ακαταμάχητοι προπομποί και προμαχώνες της Διδασκαλίας Μου… Γιατί τότε η καθαρή Διδασκαλία Μου θα μπορεί να ενωθεί με την καθαρή επιστήμη των ανθρώπων και να δώσει ένα ολοκληρωμένο φως στη ζωή των ανθρώπων».
….Μη φανταστείτε όμως, ότι η ορατή ύλη, δηλαδή οι πέτρες, το χώμα, τα δέντρα κ.λπ. είναι τα ίδια τα πνεύματα. Όλα αυτά είναι η φυλακή για τα πνεύματα και τα αποκόβει από Εμένα. Στο βαθμό μόνο που το επιτρέπει η θέλησή Μου, τους ανοίγεται ένα πορτάκι για να ξεφύγουν σταδιακά από το θάνατο, χάρη στην ελεύθερη θέληση και ευφυία που κατοικεί στο κάθε πνεύμα».
Τότε τί είναι η ύλη στην πραγματικότητα, αφού είναι ψέμα και απάτη;
Η απάντηση στον Λόρμπερ: «Το καθετί που είναι ή λέγεται ύλη, ήταν κάποτε πνεύμα. Αυτό το πνεύμα εγκατέλειψε εκούσια τη θέίκή τάξη του Καλού και χρησιμοποίησε λανθασμένα την ελευθερία της θέλησής του. Έτσι σκλήρυνε πνευματικά και στη συνέχεια κυριολεκτικά σχημάτισε την ύλη.
Επομένως η ύλη αυτή καθεαυτη δεν είναι παρά το καταδικασμένο πνεύμα, που οδηγήθηκε από μόνο του στη σκλήρυνση. ΤΙ σαφέστερα, είναι ένα χονδροειδές και βαρύ περίβλημα του πνεύματος. Βέβαια το ίδιο το πνεύμα δεν μπορεί ποτέ να γίνει τελείως ύλη, παρ’ όλο το σκληρό, χονδροειδές περίβλημά του. Απλά ζει και διατηρείται μέσα στην ύλη, ό,τι είδους κι αν είναι αυτή. Όταν η ύλη είναι πολύ σκληρή, η πνευματική ζωή που εμπεριέχει είναι σχεδόν ολοκληρωτικά φιμωμένη και δεν μπορεί να εκφρασθεί ή να εκδιπλωθεί παραπέρα».
Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι επιστήμονες σήμερα. Ο νομπελίστας Μαξ Πλανκ έλεγε το 1947 σε μία διάλεξη:
«Σαν φυσικός που αφιέρωσε τη ζωή του στην ψυχρή έρευνα της ύλης, σίγουρα δεν μπορώ να θεωρηθώ ένας αιθεροβάμων. Έτσι, μετά τις έρευνές μου στο άτομο, σας λέω ότι δεν υπάρχει ύλη αυτή καθαυτή. Η ύλη παράγεται και διατηρείται χάρη σε μία δύναμη η οποία θέτει σε ταλαντώσεις τα ατομικά σωματίδια, ενώ παράλληλα τα συγκρατεί μέσα στο μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα του ατόμου. Δεδομένου όμως ότι σ’ όλο το σύμπαν δεν υφίσταται καμιά ευφυής ή αέναη δύναμη, θα πρέπει να υποθέσουμε ένα συνειδητό, ευφυές πνεύμα πίσω από τούτη τη δύναμη. Αυτό το πνεύμα είναι η αιτία της ύλης.
Η ορατή παροδική ύλη δεν είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, γιατί όπως είδαμε, χωρίς αυτό το πνεύμα δεν θα υφίστατο ύλη. Συνεπώς είναι το αόρατο, αθάνατο πνεύμα που αποτελεί την αλήθεια. Επειδή όμως δεν μπορεί να υπάρχει ένα πνεύμα από μόνο του, χωρίς να ανήκει σε κάποιο ον, είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ότι υπάρχουν πνευματικά όντα. Πνευματικά όντα όμως δεν μπορεί να έχουν γίνει από μόνα τους, παρά πρέπει να έχουν δημιουργηθεί. Ως εκ τούτου δεν διστάζω να ονομάσω αυτό το μυστηριώδη Δημιουργό, ακριβώς όπως τον ονομάζουν εδώ και χιλιετηρίδες όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της Γης, δηλαδή Θεό!
Χωρίς να γνωρίζει την πνευματική αιτία που κρύβεται από πίσω, η επιστήμη αποδίδει επίσης την αυξανόμενη θερμοκρασία και λάμψη στην επιταχυνόμενη δόνηση των υποατομικών σωματίων. Πάνω από μισό αιώνα πριν την επιστήμη, ο Λόρμπερ περιέγραψε την εσωτερική δομή του ατόμου. Το έγκλειστο πνεύμα αντιστοιχεί στον θετixό πυρήνα και το περίβλημά του στα αρνητικά ηλεκτρόνια.
Οι Βαθμίδες από το Ατομο ως το Κουάρκ
Το άτομο είναι τόσο μικρό που δεν μπορούμε να το δούμε με γυμνό μάτι, αλλά ούτε μ’ ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Το ότι η διάμετρός του είναι 10^8 εκ. δε μας λέει πολλά και ακόμη λιγότερο το ότι ο πυρήνας του είναι 1012εκ. Γι’ αυτό ας φανταστούμε ότι μεγενθύναμε ένα άτομο ως το μέγεθος της Γης. Τότε ο πυρήνας του θα ήταν 1,28 χλμ. Το πρωτόνιο, ένα στοιχείο του πυρήνα, μόνο 128 μ. και ένα κουάρκ, ένα στοιχείο του πρωτονίου, 12,8 εκ. Τα κουάρκς πάλι αποτελούνται από μrκρότερα σωμάτια και αυτά από ακόμη μικρότερα. Άτομα καί υποατομixά σωμάτια δεν αποτελούν συμπαγή σφαιρίδια. Ένα πρωτόνιο αποτελείται από 3 κουάρκς, τα οποία δεν καταλαμβάνουν όλο το χώρο, παρά περιστρέφονται μέσα του με υψηλή ταχύτητα. Το ίδιο ισχύει για τα κουάρκς και το προ-κουάρκς, πριν φτάσουμε στα θεμέλια δομικά στοιχεία της ύλης. Στο παραδειγμα μας με το άτομο που θα είχε το μέγεθος της Γης, τα τελευταία θα ήταν μικρότερα και από ένα πραγματικού μεγέθους άτομο. Αν φανταστούμε μερικές χιλιάδες σωματίδια, μικρότερα από ένα άτομο να περιστρέφονται ταχύτατα σε διαφορετικής περιμέτρου διατεταγμένους κύκλους και όλα αυτά μέσα σ’ ένα χώρο στο μέγεθος της Γης, τότε έχουμε μια αμυδρή ιδέα αυτού που η επιστήμη ονομάζει άτομο.
Ας σμικρύνουμε όμως πάλι το άτομο στο φυσιολογικό του μέγεθος. Τα θεμελιακά δομικά του στοιχεία είναι τόσο μικρά, που για τη δική μας αντίληψη είναι μόλις κάτι παραπάνω από το τίποτα. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του ατόμου αποτελείται από κενό χώρο. Στην ουσία δεν υπάρχει πια συμπαγής ύλη.
Η κάθε σκέψη του Θεού αποτελεί έναν θέίκό σπινθήρα ευφυίας. Οι θεϊκοί σπινθήρες διαθέτουν μία ιδιαίτερη ευφυία, γι’ αυτό λέγονται «ιδιαίτερα ψυχικά άτομα» ή «ειδικά στοιχεία» ή «ευφυείς ψυχικές μικροοντότητες». Μία ψυχή περιέχει αμέτρητους τέτοιους σπινθήρες, κλεισμένους μέσα σε ένα μικροσκοπικότατο περίβλημα.
Η κάθε σκέψη του Θεού αποτελεί έναν θέίκό σπινθήρα ευφυίας. Οι θεϊκοί σπινθήρες διαθέτουν μία ιδιαίτερη ευφυία, γι’ αυτό λέγονται «ιδιαίτερα ψυχικά άτομα» ή «ειδικά στοιχεία» ή «ευφυείς ψυχικές μικροοντότητες». Μία ψυχή περιέχει αμέτρητους τέτοιους σπινθήρες, κλεισμένους μέσα σε ένα μικροσκοπικότατο περίβλημα.
«Τα απειροελάχιστα κομματάκια της ύλης, καταρχήν δεν είναι άλλο από μία ιδέα του Δημιουργού των πάντων. Αυτή η ιδέα αποκτά μορφή και η μορφή παίρνει ζωή από τη ζωή του Δημιουργού. Χάρη στη θέληση να μείνει σταθερή, η μορφή αποκτά ένα περίβλημα («Γη και Σελήνη» 27). Επομένως τα βασικά δομικά στοιχεία της ύλης είναι «ιδιαίτερα ψυχικά άτομα» και αποτελούν ξεχωριστές σκέψεις του Θεού. Μια ανθρώπινη ψυχή αποτελεί ήδη μια μεγάλη θεϊκή ιδέα.
Μετά την πτώση των αγγέλων, όταν τα πνεύματα ενήργησαν ενάντια στο θέλημα του Θεού, οι ψυχές διαλύθηκαν στα συστατικά τους άτομα και αποτέλεσαν την ύλη σύμφωνα με την τάξη που επικρατεί στη φύση. «Η ουσία από την οποία αποτελείται η ψυχή, είναι ίδια με το φως του Ήλιου που σαν ύλη φαίνεται σαν ένα τίποτα. Ωστόσο αποτελεί το βασικό συστατικό της ύλης, χωρίς όμως να είναι ένα και το αυτό με εκείνη. Γιατί η αρχέγονη ύλη είναι ελεύθερη και αδέσμευτη». Το φως του Ήλιου είναι το ίδιο με την ψυχική ουσία. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο φωτός είναι το ίδιο μ’ ένα«ιδιαίτερο ψυχικό άτομο» ή μια θέίκή σκέψη. Όλη η ύλη στοιχειοθετείται από τέτοια άτομα φωτός, τα οποία όμως μέσα σε μία ηλιακτίδα παραμένουν ελεύθερα. Δηλαδή τα άτομα φωτός είναι τα βασικά συστατικά της ύλης.
Το φως του Ήλιου είναι κατά βάση πνευματική ουσία, που αποτελεί ο θετικός πόλος μέσα στο άτομο φωτός. Παράλληλα όμως το φως έχει και κάτι το υλικό, δηλαδή το αρνητικό περίβλημα του ατόμου.
Το ηλιόφως είναι μια λεπτεπίλεπτη ύλη, χωρίς να είναι ένα και το αυτό με την ύλη, καθότί είναι ελεύθερο και αδέσμευτο. Το απαρτίζουν ψυχικά άτομα που έγιναν ατελή λόγω του εγωισμού τους. Αυτά τα πνευματικά όντα πρέπει να απομακρυνθούν από τον Ήλιο για να μπορέσουν να τελειοποιηθούν.
«Αυτά τα ατομικά όντα είναι κατά βάση αρνητικά όντα που μπορούν να παραμείνουν στον Ήλιο όσο διατηρούν αυτό το χαρακτήρα. Μπορούν όμως να απορροφήσουν με βουλιμία μέχρι να κορεστούν, φως από το θετικό πόλο των ηλιακών πνευμάτων, ώσπου στο τέλος να διαφέρουν ελάχιστα σαν φως από τα πνεύματα θετικής πολικότητας, τα οποία είναι ήδη τελειοποιημένα. Σ’ αυτή την περίπτωση τα θετικά πνεύματα απωθούν τα αρνητικά και τα εκσφενδονίζουν στο άπειρο με μια φανταστική ταχύτητα.
Τούτα τα απωθημένα πνεύματα αποτελούν στην ουσία το φως του Ηλιου. Όταν το φως προσπέσει πάνω σε ένα κοσμικό σώμα, του παραδίδει το θετικό του μέρος. Αυτό το θετικό μέρος είναι το φως που πήραν μαζί τους στη διαδρομή τους ή στην πραγματικότητα ο παλμός αγάπης των τελειοποιημένων πνευμάτων που διατηρείται ακόμα»
«Ενας ήλιος σχηματίζεται αργά-αργά από τη φωτεινή ύλη η οποία διασταυρώνεται στο άπειρο. Μέσα στον ελεύθερο αιθέρα συμπυκνώνεται διαρκώς περισσότερο, έτσι από αρχικά πνευματική ουσία αρχίζει να μεταμορφώνεται σε υλική. Μετά από ένα ασύλληπτο για σας χρονικό διάστημα γίνεται ένας Ήλιος».
«Τα πνεύματα συμπυκνώνονται όλο και περισσότερο, ώσπου στο τέλος σχηματίζουν μια μικτή υλική μάζα στο χώρο και στο χρόνο. Ο σχηματισμός της ορατής, στερεής ύλης, συνιστά το περίβλημα ή τον περιφραγμό των πνευματικών δυνάμεων. Αυτός ο περιφραγμός είναι στην ουσία η καταδίκη για αυτά τα πνεύματα. Πρέπει να περάσει πολύ μεγάλο διάστημα πριν μπορέσουν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους»
Σ’ αυτό το σημείο τελειώνει η ελευθερία των ατόμων φωτός. Ενώ συμπυκνώνονται διαρκώς περισσότερο, σχηματίζουν περιστρεφόμενα συστήματα, τα οποία εξελισσόμενα θ’ αποτελέσουν τα άτομα στερεής ύλης. Με αυτή τη διαδικασία οι πνευματικές δυνάμεις ή ψυχικά άτομα αποκτούν το υλικό τους περίβλημα.
Η πρώτη βαθμίδα στη γένεση της ύλης είναι οι απειροελάχιστες ζωικές οντότητες που σχηματίζονται από τα άτομα φωτός: η πρώτη τάξη του ζωικού κόσμου είναι οι απείρως μικροσκοπικοί κάτοικοι του αιθέρα. Είναι περίπου (αν και πολύ μικρότεροι), αυτό που ονομάζετε «άτομο». Είναι δε τόσο μικρή που 10
Θα αναρωτηθείτε από πού προέρχονται αυτά τα ζωάρια. Κάθε φορά που στο άπειρο διασταυρώνονται ηλιακές ακτίνες, γεννιούνται αυτές οι ζωικές μορφές. Το σχήμα τους είναι σφαιρικό με εξαιρετικά λεία επιφάνεια. Τρέφονται από την ουσία του φωτός και η ζωή τους διαρκεί 1/1018 του δευτερολέπτόυ*». Αυτό που περιέγραψε ο Λόρμπερ, μπόρεσε σήμερα η επιστήμη να το αποδείξει πειραματικά. Η παραγωγή ύλης από ενεργειακές μάζες είναι καθημερινή πραγματικότητα μέσα στους επιταχυντές, όπου προκαλείται τεχνητά η σύγκρούση φωτονίων, δηλαδή ελάχιστης μάζας φωτός. Όταν συγκρουστούν 2 φωτόνια, παράγεται ηλεκτρόνιο και ποζιτρόνιο, δηλαδή μικροσκοπικά τεμαχίδια ύλης. Σ’ ένα τέτοιο φωτόνιο θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δέκα άτομα φωτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου