Ζούμε όλοι στον ίδιο πλανήτη, αλλά ο καθένας στο δικό του κόσμο.

Με κάποιον τρόπο η συνειδητότητα έχει μπερδευτεί και έχει ταυτιστεί με ένα δικό της δημιούργημα, που είναι το άτομο, με αποτέλεσμα να έχει αναπτυχθεί η πεποίθηση "είμαι το σώμα". Το σώμα βέβαια είναι απαραίτητο για τη συνειδητότητα, γιατί της επιτρέπει να γνωρίζει τον κόσμο των εμπειριών.

Ο καθένας τελικά πιστεύει ότι είναι το σώμα του. Όταν υπάρχει η πεποίθηση "εγώ είμαι αυτό το σώμα", γεννιέται και η πεποίθηση "εσύ είσαι το άλλο σώμα". Έτσι γεννιέται το "ο άλλος". Αν σε κάθε σώμα επικρατούσε μόνο το "είμαι" και όχι το "είμαι το σώμα", δεν θα υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ μας. Η πεποίθηση "είμαι το σώμα" βρίσκεται στη ρίζα των συγκρούσεων και είναι η πρωταρχική αιτία τους.

Όταν κάποιος λέει "είμαι αυτό το σώμα", υποδηλώνει ταυτόχρονα ότι δεν είναι ένα άλλο σώμα. Νιώθουμε μάλιστα ότι έχουμε αρκετές αποδείξεις για να υποστηρίξουμε αυτή την πεποίθηση που λέει "εγώ είμαι το δικό μου σώμα και εσύ είσαι το δικό σου σώμα" - εξάλλου, όταν εσύ πονάς, εγώ δεν νιώθω τον πόνο σου.

Όταν το "είμαι" αφυπνίζεται σε ένα σώμα, δεν αφυπνίζεται και σε όλα τα άλλα σώματα. Το "είμαι" σε ένα σώμα είναι το ίδιο με το "είμαι" σε όλα τα σώματα, αλλά αυτή η συνειδητοποίηση πρέπει να γίνει σε κάθε σώμα ξεχωριστά. Εσείς τώρα καλείστε να αφυπνιστείτε στο σώμα που έχετε. 

Όλα αυτά που ονομάζετε "ο κόσμος μου, η ζωή μου", εξαρτώνται από το πώς τα αντιλαμβάνεστε, δηλαδή από το πώς εμφανίζονται μέσα στη συνειδητότητα που είσαστε. Γι' αυτό έχω πει ότι υπάρχει μόνο μία Γη, αλλά δισεκατομμύρια κόσμοι, γιατί το κάθε σώμα αποτελεί και έναν ξεχωριστό κόσμο. Έναν κόσμο με συναισθήματα, αισθήσεις, φαντασία, επιθυμίες, προσκολλήσεις. Αυτός είναι ο κόσμος του καθενός. 

Ζούμε όλοι στον ίδιο πλανήτη, αλλά ο καθένας ζει στο δικό του κόσμο. Πώς μπορεί να γίνει ο κόσμος ένας; Ο πλανήτης είναι ήδη ένας. Αλλά πώς μπορούμε να ζήσουμε όλοι στον ίδιο κόσμο; Μόνο κάποιος που είναι οικουμενικός μπορεί να δει ότι υπάρχει μόνο ένας κόσμος. Η δουλειά σας λοιπόν είναι να γίνετε οικουμενικοί άνθρωποι.

Μπορείτε να έχετε επίγνωση της ύπαρξης όλων των συναισθημάτων σας, των αισθήσεων, των σκέψεων, των αναμνήσεων, της λειτουργίας της νοημοσύνης και της φαντασίας. Μπορείτε όμως να έχετε επίγνωση εκείνου που έχει επίγνωση; Μπορείτε να έχετε επίγνωση της ύπαρξης της ίδιας της επίγνωσης; 

Δώστε όλη σας την προσοχή σ' αυτό. Μην ανατρέχετε στη μνήμη. Δεν θα τη βρείτε εκεί την απάντηση. Και μην φεύγετε στο μέλλον. Ούτε εκεί θα τη βρείτε. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι διανοητική, αλλά μόνο βιωματική.