Ὅλα εἶναι ΕΝΑ στὸν ἑλληνισμό.

Ο χώρος, ο χρόνος, οι ζώντες, οι τεθνεώτες, οι αγέννητοι, η Ιστορία που γράψαμε, γράφουμε και θα γράψουμε. Αν δεν υπάρξει συνειδητή αποδοχή της αποστολής του Έλληνος ανθρώπου δεν μπορεί να συμβεί «θαύμα». Δεν συμβαίνουν, άλλωστε, αν δεν τα προκαλέσεις.

Τότε θα λήξει η περίοδος της «μεγάλης θλίψεως». Όταν θα συνειδητοποιήσει η κρίσιμη μάζα την τραγική ιερότητα του ελληνικού στίγματος στον χάρτη. Όταν θα εντάξει στην καθημερινότητά του την δέουσα ευλάβεια και απόδοση τιμών και υπηρεσιών που αξίζουν τα ιερά.

Αυτό δεν έχει να κάνει με τους άλλους λαούς, τους χώρους τους, τα ήθη, τα έθιμά τους. Ούτε με την στάση απέναντί τους – επιθετική, αμυντική, επιφυλακτική, αδιάφορη, φιλική. Οι τραγωδοί προσφέρονται ως εθελοντές να μας κάνουν δωρεάν, ιδιαίτερα μαθήματα αυτογνωσίας.

Αν θέλουμε αποδεχόμαστε την προσφορά τους και προχωράμε.

Αν όχι περιμένουμε τον οίκτο αλλόκοτων προσώπων στα διάφορα Eurogroup και σε συνόδους… «κορυφής» των χαμηλόθωρων καταναλωτών ξυνολάχανου.